ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΛΑ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ

Τὶς ἡμέρες αὐτές, ὅπως εἶναι γνωστό, προωθεῖται μία ἐντέχνως κατασκευασμένη δαιμονοποίηση, ἐνοχοποίηση καί, ὡς ἕνα βαθμό, ποινικοποίηση τῶν ἐθνικῶν μας συμβόλων. Μὲ ἀφορμὴ ἕναν φόνο που διεπράχθη ἀπὸ κάποιον φερόμενο ὡς ἐθνικιστή, κατασυκοφαντεῖται μία ὁλόκληρη ἰδεολογία μέσω τῆς εἰκοσιτετραώρου πλύσεως ἐγκεφάλου  τῶν πολιτῶν διὰ τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐθνοαποδομήσεως.

Ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθήκες, κάποιοι ἄδραξαν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπιβάλλουν κάτι που ὀνειρεύονται ἀπὸ καιρό. Ξαφνικά, ὅλως παραλόγως, τὸ ἐθνόσημο καταργεῖται ἀπὸ τὰ διακριτικὰ τῶν σωμάτων ἀσφαλείας. Οἱ δὲ φέροντες ἐνδυμασία μὲ ἀνάλογα σύμβολα σταματοῦνται γιὰ ἐξακρίβωση στοιχείων, φακέλωμα καὶ ἔμμεσο στιγματισμό.

Ἀκούω διάφορους ἀφελεῖς νὰ κατηγοροῦν γιὰ τὴ λήψη τέτοιων ἀποφάσεων καὶ νὰ ἐπιρρίπτουν τὴν εὐθύνη ἀποκλειστικὰ στὴ Μέρκελ καὶ τὴν Τρόϊκα,. Εἶναι ὅμως ἔτσι, ἤ ἡ ρίζα τοῦ προβλήματος βρίσκεται ἀλλοῦ καὶ πιὸ πίσω στὸ χρόνο;

Ἐδῶ καὶ μία δεκαετία περίπου, τὰ ἐθνικὰ μας σύμβολα τελοῦν ὑπὸ διωγμόν. Ἀπὸ τότε που ἤμουν μαθητὴς Λυκείου, θυμᾶμαι ἀριστεροὺς θολοκουλτουριαραίους νὰ προτείνουν ἀπὸ τὰ παράθυρα τῶν τηλεοράσεων τὴν κατάργηση τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία. Ὑποκείμενα σάπιων ἰδεολογιμάτων ˑ ἑλληνόφωνοι γραικύλοι που πατοῦν τὸ ἱερὸ μας χῶμα, διαμαρτύρονται ὅτι τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ σχολικὴ προσευχὴ καὶ ἡ παρουσία τῶν εἰκονισμάτων στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες καὶ στοὺς στρατώνες. Καὶ δὲν ἀνοίγει τὸ ἱερόν αὐτὸ χῶμα νὰ τοὺς καταπιῆ, ἀλλὰ τοὺς ὑπομένει ὡς ἄχθη ἀρούρης. Εἶναι οἱ ἴδιοι που ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὸ ἐθνόσημο, τὶς παρελάσεις, τὶς ὁρκωμοσίες. Εἶναι οἱ ἴδιοι που ἐπιθυμοῦν τὴν κατάργηση καὶ τῆς ίδιας τῆς Γαλανόλευκης. Ἐπιθυμοῦν τὴν ἐξάλειψη παντὸς ἔθνικοὺ διότι νιώθουν ὅτι τοὺς ‘’καταπατοῦνται τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα’’ καὶ ὅτι τοὺς προσβάλλονται διάφορες ‘’ἰδιαιτερότητες’’. Ὡς γνήσια δεκανίκια τῆς ἑβραιομασονίας, προσβάλλονται στὴ θέα τῆς Γαλανόλευκης καὶ τοῦ Δικέφαλου. Ὅ,τι εἶναι ἑλληνικό, ἐνοχλεῖ τοῦς παγκοσμιοποιητὲς καὶ τοὺς ἐγχώριους πρακτορίσκους τους ὄχι μόνο ὡς ἰδέα ἀλλὰ καὶ ὀπτικά.

Ξεκίνησαν μὲ τὸ διωγμὸ τῆς πληθώρας τῶν παγκοσμίων ἑλληνικῶν συμβόλων. Κατάφεραν, λόγου χάριν, νὰ δυσφημήσουν τὸ ἱερόν Τετραγράμματον, σύμβολο που ἔφεραν οἱ Πυθαγόρειοι στοὺς χιτώνες τους καὶ αποκαλούσαν ‘’Ὑγίεια’’, σήμερα πλέον πασίγνωστο ὡς πεντάλφα τῶν καβαλιστῶν, σατανιστῶν καὶ λοιποῦ σκοταδιστικοῦ συφερτοῦ. Ὁ προϊστορικὸς ἀγκυλωτὸς σταυρὸς συνδέθηκε ἀποκλειστικά μὲ μία συγκεκριμένη ἐθνικοσοσιαλιστικὴ ἰδεολογία τῶν μέσων τοῦ περασμένου αἰῶνος καὶ στιγματίστηκε καὶ αὐτὸς ὡς κάτι ἀρνητικό.

Συνεχίζουν μὲ τὸ διωγμὸ τῶν ὑπολοίπων ἐθνικῶν μας συμβόλων. Σᾶς θυμίζω τὴ σχετικὰ πρόσφατη μετεκλογικὴ πρόθεση τῆς πολιτείας, νὰ καταργῆση τὸ ἐθνόσημο ἀπὸ τὰ διακριτικὰ τῆς Ἀστυνομίας. Τότε προκλήθηκε σάλος μὲ συνέπεια νὰ μὴν πραγματοποιηθῆ κάτι τέτοιο ἄμεσα. Ἤ ἁπλῶς ἤθελαν νὰ δοκιμάσουν τὴν ἀντίδραση τῆς κοινῆς γνώμης. Τώρα, μὲ τὴν κατάλληλη ἐνορχήστρωση τῶν γεγονότων αὐτῶν τῶν ἡμερῶν καὶ μὲ τὴν κατασκευασμένη, ἄν καὶ δίκαιη, ἀγανάκτηση τῆς κοινωνίας γιὰ τοὺς  ‘’φασίστες’’, κατάφεραν νὰ ταυτίσουν τὸ ἐθνικό μὲ τὸ τρομοκρατικό. Ἔτσι, θέλουν νὰ ἀναστείλουν τὰ πατριωτικά μας ἀντανακλαστικὰ καὶ νὰ περάσουν ὅσο πιὸ ἀνώδυνα γίνεται τὰ ἀντεθνικὰ τους σχέδια. Σχέδια που ἔχουν ἀργήσει πρὸ πολλοῦ νὰ ὑλοποιήσουν στὴν Ἑλλάδα, σὲ ἀντίθεση μὲ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χώρες που ἔχουν ἀπεθνικοποιηθῆ ἐδῶ καὶ χρόνια.

Ἕχω μεγάλη περιέργεια γιὰ τὸ σύμβολο μὲ τὸ ὁποῖο σκοπεύουν νὰ ἀντικαταστήσουν τὸ στεφανωμένο ἐθνόσημο στὰ κρατικὰ ἐμβλήματα. Μὲ τὶ συναισθήματα θὰ ἀποδυθοῦν οἱ ἱπτάμενοι καὶ οἱ καταδρομεῖς μας ἀπὸ τὰ ἱερὰ σύμβολα, που δὲ θὰ τοὺς συντροφεύουν πιὰ στὴ Νίκη καὶ στὸν Ἔνδοξο Θάνατο; Γιὰ τοὺς δὲ πολιτικάντηδες δὲν ἀπορῶ, διότι μέσα στὴν Ἑλληνική(;) Βουλὴ οὕτως ἤ ἄλλως δὲν ὑπάρχει σημαία ἤ ἐθνόσημο.

Ἡ σταδιακὴ κατάργηση τῶν ἐθνικῶν συμβόλων, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν κατὰ καιροὺς ἐπιδεικτικὴ καύση τῆς σημαίας καὶ τοῦ μνημείου τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου, καθῶς καὶ τὴ βεβήλωση τῶν διαφόρων μνημείων καὶ ἡρώων, πραγματοποιεῖται ὑπὸ τὴν ἀνοχὴ τῆς κοινωνίας. Μιᾶς ἀποχαυνωμένης κοινωνίας, διαπαιδαγωγημένης καταναλωτικὰ καὶ ὑλιστικά. Μιᾶς κοινωνίας, που τὸ πρωτεύον της πρόβλημα εἶναι ἡ οικονομικὴ κρίση καὶ ἡ μελλοντικὴ ἀνικανότητα κτήσης τρίτου αὐτοκινήτου, θέσης στὸ δημόσιο, θερινῶν διακοπῶν καὶ ὠχαδερφιστικῆς ἀναπαύσεως.

Ὡστόσο, εὐελπιστῶ ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμα ἐκεῖνα τὰ φυλετικὰ ἀντανακλαστικὰ στὶς βάσεις τοῦ λαοῦ μας, που θὰ ἐνεργοποιηθοῦν ὡς φυσικὴ ἀντίδραση στὴν παρούσα ἔσχατη πρόκληση. Θὰ ὑπάρξη ἀντίδραση σ’ αὐτὴ τὴ νέα καὶ διὰ νόμου ἐπίσημη δίωξη τῶν ἐθνικῶν μας συμβόλων. Θὰ ὑπάρξη ἀντίσταση. Εἶναι καιρὸς γιὰ νέους ἀγῶνες. Ἡ Νέμεσις θὰ εἶναι ἀμείλικτη...

Σπάρτακος Τανασίδης