23 Φεβρουαρίου 2017

Το «1922» στην ελληνική ιστορία και η απαγόρευση του κινηματογραφικού έργου του Νίκου Κούνδουρου


Θ. Μαλκίδης 

Η Ελλάδα- κράτος λογοκρισίας και το «1922»

Διαβάζοντας το «1984» του Τζορτζ Όργουελ μπορεί ένας πολίτης και ειδικότερα ένας Έλληνας πολίτης να κατανοήσει πως λειτουργεί ένα κράτος, το οποίο  πέραν των άλλων, θέλει να ελέγξει ακόμη και την ιστορία.

Το 1922 και ότι αυτό συνεπάγεται για τη Γενοκτονία, την καταστροφή της Σμύρνης, την προσφυγιά, αποτελεί μία σημαντική τομή στην νεώτερη ελληνική ιστορία. Είναι ίσως χειρότερο από την άλωση της Κωνσταντινούπολης, όπως έχει γραφεί, αφού κόπηκε η οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού με την απώλεια ανθρώπων και τόπων της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Θράκης. 

Η στάση του ελλαδικού κράτους έναντι αυτής της απώλειας αγγίζει το κράτος του Όργουελ, αφού κάθε αναφορά, κάθε δραστηριότητα, κάθε βιβλίο, κάθε κινηματογραφική ταινία απαγορεύτηκε, λογοκρίθηκε, αποσιωπήθηκε, ενώ ακόμη και προσφυγικοί σύλλογοι έκλεισαν ως επικίνδυνοι για το καθεστώς. 

Η σύναψη συμφώνου φιλίας με την Τουρκία, η πρόταση για Νόμπελ Ειρήνης  στον δάσκαλο του Χίτλερ Μουσταφά Κεμάλ, η απόδοση της δήθεν οικίας του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη στο τουρκικό δημόσιο,  η τιμή στο μαυσωλείο του εμπρηστή της Σμύρνης Κεμάλ από πρωθυπουργούς και υπουργούς της Ελλάδας, η απαγόρευση ερευνών για τη Γενοκτονία (περίπτωση Πολυχρόνη Ενεπεκίδη), η απαγόρευση βιβλίων (περιπτώσεις Τατιάνας Γκρίτση -Μιλλέξ, Αλέξανδρου Διομήδη), η υπονόμευση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, είναι μερικές από τις συνιστώσες της στάσης απαγόρευσης της μνήμης της καθ΄ημάς Ανατολής και της ολοκληρωτικής λογοκρισίας που επέβαλλε το ελλαδικό κράτος. 

Μία κορυφαία στιγμή της πολιτικής αυτής επιλογής που προσπάθησε να εξαφανίσει τη μνήμη και την ιστορία αποτελεί και το κινηματογραφικό έργο «1922» του Νίκου Κούνδουρου. 



Ο θάνατος του  Έλληνα δημιουργού έφερε ξανά στο προσκήνιο τη διαδρομή που ακολούθησε το κινηματογραφικό του έργο, το οποίο βασισμένο  στο έργο του Ηλία Βενέζη «Νούμερο 31328»-  το «Άουσβιτς εν ροή» όπως  αποκάλεσε ο Ενεπεκίδης  τα τάγματα εργασίας- κατέγραψε τη Γενοκτονία, τις διώξεις, την καταστροφή, το προσφυγικό. 

Ο Νίκος Κούνδουρος θυμάται την πορεία της κινηματογραφικής του ταινίας λέγοντας  τα εξής: «1922. Μια ιστορία μνήμης. Ήταν η ώρα που το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου σε μία ευλογημένη στιγμή της ύπαρξης του, λειτούργησε δημιουργικά και έξυπνα. Μας κάλεσε ο τότε πρόεδρος του, τον Κακογιάννη, τον Δημόπουλο και την αφεντιά μου και μας είπε «κάνετε ότι θέλετε». Και αυτό το «κάνετε ότι θέλετε» ξύπνησε μέσα μου ευφορία. Ήθελα να καταθέσω ένα ειλητάρι στην μνήμη της Μικρασιατικής οδύνης, όπως εγώ την έζησα μέσα από μια κοπελιά που είχε μαζέψει η μάνα μου από τις Χαμένες Πατρίδες. Δανείσθηκα το βιβλίο του Βενέζη, το «Νούμερο 31328» και έφτιαξα το δικό μου νούμερο, το «1922».
Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ο δρόμος προς τις κινηματογραφικές αίθουσες θα ήταν χωρίς εμπόδια.
Επί  Κωνσταντίνου Καραμανλή απαγορεύτηκε η προβολή της ταινίας επειδή το  Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας διαμαρτυρήθηκε  αναφέροντας  ότι τέτοιες ταινίες δυναμιτίζουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο Κούνδουρος όμως πήρε αντίγραφο  του έργου, το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1978, λαμβάνοντας τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας (Νίκος Κακαβουδάκης) Α' Ανδρικού (Βασίλης Λάγγος) και Α' Γυναικείου ρόλου (Ελεωνόρα Σταθοπούλου).

Η ταινία είχε την ίδια τύχη και με τις  κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, αφού το 1982, όπως γράφει  ο κριτικός κινηματογράφου Γιώργος Πισσαλίδης, το έργο επρόκειτο να προβληθεί στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βουδαπέστης. Όμως λίγο πριν την προβολή  επενέβη το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας, το οποίο με εντολή από την Αθήνα κατάσχεσε την ταινία, η οποία τελικώς αποδόθηκε στο δημιουργό της μόνο μετά από την  παρέμβαση του τότε  Υφυπουργού Εξωτερικών Γιάννη Καψή. 
 Δεν μας εκπλήσσει η παραπάνω πράξη του ελλαδικού κράτους τόσο για την ταινία, όσο και για ανάλογα ζητήματα, εάν θυμηθούμε μόνο την  στάση του όταν επρόκειτο  να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τη Γενοκτονία. 
Για έσχατο αλλά όχι τελευταίο οφείλω να αναφέρω μία  προσωπική εμπειρία για την ταινία του αείμνηστου Νίκου Κούνδουρου: Αυτή δεν την είδα ποτέ στην ιδιαίτερη μου πατρίδα τη Θράκη αφού για τους παραπάνω προφανείς και  ευνόητους λόγους απαγορεύτηκε  και εκεί η προβολή της ...... 


Δείτε την ταινία του Νίκου Κούνδουρου 


ΠΗΓΗ: http://malkidis.blogspot.gr/2017/02/1922.html

16 Φεβρουαρίου 2017

Νομοσχέδιο για την απόδοση ιθαγένειας στους γόνους των λαθρομεταναστών. Η ταφόπλακα της φυλής των Ελλήνων.

Μετά και την ψήφιση του λαθρονομοσχεδίου, για την απόδοση ιθαγενείας στα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών και των γόνων τους, οι ιθαγενείς σε αυτό το κομμάτι γης, δεν θα είναι όπως τους ξέραμε...
Στις παρακάτω φωτογραφίες του παρόντος, αντικατοπτρίζεται το μέλλον αυτού του τόπου. Ενός τόπου όπου τα αγάλματα, οι αγιογραφίες, οι χαλκογραφίες, οι φωτογραφίες, οι κινηματογραφικές ταινίες κλπ. μέχρι και του 1990, δεν θα έχουν καμμία σχέση με το πολύ, μα πάρα πολύ, κοντινό μέλλον.
Καλό ήταν το ταξίδι αυτής της φυλής μέσα στις χιλιετηρίδες. Ήρθε ο καιρός λοιπόν, να τελειώσουν μαζί της, με την πιο τέλεια οργανωμένη γενοκτονία, όλων των εποχών...!

Να "μνημονεύσουμε'" τους νεοφιλελεύθερους ολετήρες, που ψήφισαν ΥΠΕΡ και ΠΑΡΩΝ στο λαθρονομοσχέδιο:
Το άρθρο 29 του νομοσχεδίου «Τροποποιήσεις του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας» αναφορικά με τη διαδικασία κτήσης ελληνικής ιθαγένειας από ανήλικο αλλοδαπό λόγω φοίτησης σε σχολείο που ακολουθεί το υποχρεωτικό ελληνικό πρόγραμμα εκπαίδευσης και διδασκαλίας, σύμφωνα με τις λοιπές οριζόμενες προϋποθέσεις, ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία.
Στην ψηφοφορία του άρθρου 29 ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Συμπαράταξη και ΚΚΕ ψήφισαν «υπέρ». «Κατά» δήλωσε η Χρυσή Αυγή. «Παρών» δήλωσαν η ΝΔ και η Ένωση Κεντρώων. Στην ψηφοφορία οι Ανεξάρτητοι Έλληνες εκπροσωπήθηκαν από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Θανάση Παπαχριστόπουλο και απουσίασε ο εισηγητής Κωνσταντίνος Κατσίκης.

Ας αποχαιρετήσουμε την Ελλάδα των Ελλήνων, καλωσόρισες Ελλάδα των κάφρων...

Προφανώς θα γίνει το αντίθετο.....








11 Φεβρουαρίου 2017

Κυβερνητική επιβολή χρήσεως πιστωτικής κάρτας. Τι κρύβεται από πίσω;


Η κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων του ΣΥΡΙΖΑ, επιβάλουν, αν θέλεις να έχεις φορολογικές ελαφρύνσεις, να χρησιμοποιείς την πιστωτική κάρτα για τις συναλλαγές σου. Όποιες άλλες αποδείξεις μαζέψεις και δεν έγιναν με την χρήση πλαστικού χρήματος, δεν μετράνε για την εφορία.
Πολλοί είπαν ότι είναι μία κίνηση για να μας τσακίσουν στην φορολογία· όμως, η αλήθεια είναι, ότι μετράνε σχεδόν τα πάντα από συναλλαγές και το απαραίτητο ποσό φοροελάφρυνσης συγκεντρώνεται εύκολα. Οπότε ποιος ο λόγος για την επιβολή της;

Εκτός από τα οφθαλμοφανή, που είναι ο όλο και μεγαλύτερος έλεγχος που θέλουν να μας επιβάλουν, υπάρχει και κάτι ποιο πρακτικό και που σχετίζεται με την παρούσα οικονομική κατάσταση. Αυτό, δεν είναι άλλο, από την ανυπαρξία ρευστού στις τράπεζες.
Ποιος είναι λοιπόν ο καλλίτερος τρόπος για να σηκώνεις όσο το δυνατόν λιγότερο χρήμα από τις καταθέσεις σου; Μα φυσικά να πληρώνεις με κάρτα.  Όχι μόνο αυτό, αλλά θα υποχρεωθούν και οι παππούδες να επιστρέψουν τα χρήματα, που είχαν σηκώσει άρον άρον, πάλι πίσω στις τράπεζες.

Να δώσουμε ένα παράδειγμα:
Όταν έμπαιναν οι συντάξεις και οι μισθοί, το 90% πήγαιναν και τα έκαναν ανάληψη. Πολύ λίγοι χρησιμοποιούσαν κάρτα για τις καθημερινές συναλλαγές τους. Η χρήση της, πιο πολύ γινόταν για αγορές με άτοκες δόσεις, κυρίως ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Έτσι, υπάρχει ένας μεγάλος όγκος ρευστού, που κινείται εκτός των τραπεζών.
Τώρα όμως, με τις νέες μεθόδους, το χρήμα θα περνάει πάντα από την τράπεζα. Έτσι θα είσαι υποχρεωμένος, εφόσον ψώνισες με κάρτα, είτε να πας και να καταθέσεις τα χρήματά σου σε αυτήν είτε αν δεν τα έχεις σηκώσει, απλώς να τα διαχειρίζεσαι μέσω αυτής!
Επίσης όσοι αμείβονται με μετρητά, με την χρήση της πιστωτικής κάρτας για τις αγορές τους, θα κινούν το χρήμα τους μέσω των τραπεζών…!
Ο βασικός λοιπόν λόγος της επιβολής πιστωτικής κάρτας για τις συναλλαγές μας, δεν είναι άλλος από την εισροή ρευστού στις τράπεζες. Είναι ένας τρόπος να βοηθηθεί το τραπεζικό σύστημα έτσι; 

Πιστεύουμε πως ναι. Σίγουρα πάντως στις τράπεζες θα μένει να διαχειρίζονται πολύ περισσότερο πραγματικό χρήμα, από ότι πριν.
Ας ελπίσουμε μόνο, αυτά τα νεοφιλελεύθερα κοράκια, να μη το συλλέγουν για να το δώσουν στους τοκογλύφους…