Η "εξέγερση" ή υποβόσκουσα κεμαλική επανάσταση στην Τουρκία ή κατά άλλους "Τουρκική Άνοιξη", με δάκτυλο CIA. Εμείς τί θέση παίρνουμε;

Τί μας συμφέρει από την όλη αναμπουμπούλα στην γείτονα;

Ας ξεκινήσουμε από τα πιο ελαφρυά. Με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσε να τραβήξει κάνα μήνα, θα εποφελούμασταν σαφώς στον τομέα του τουρισμού. Ήδη είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο από τις κρατήσεις που έχουμε, πόσο μάλλον όταν ο κοντινός μας ανταγωνιστής έχει τέτοια προβλήματα.
Όμως, λογικά, δεν πρόκειται να συνεχιστεί πέραν της εβδομάδος... οπότε σχετικά μικρό το κέρδος σε αυτόν τον τομέα.

Ας πάμε λίγο βαθύτερα. Η εξέγερση έγινε ως αντίδραση στην ακραία μουσουλμανοποίηση της Τουρκίας. Και για να είμαστε πιο σωστοί όχι όλης της Τουρκίας, αλλά, κυρίως, των δυτικών παράλιων αυτής, δηλαδή της Ιωνίας και της Κωνσταντινούπολης.
Εκεί οι πληθυσμοί (στο μέγιστο ποσοστό τους ελληνογενείς και ας μη το ξέρουν) έχουν ξεφύγει κάπως, από την μουσουλμανική πίεση. Είναι άλλωστε γεγονός ότι οι περισσότερες γυναίκες, που κυκλοφορούν, δεν έχουν καμμία σχέση με τις μουσουλμάνες των ανατολικών επαρχιών. Εξευρωπαϊσμένοι λοιπόν, άνδρες και γυναίκες, δεν θέλουν τους περιορισμούς που επιβάλει ο μουσουλμανισμός.

Όμως, παρότι επιζητούν τον εκπολιτισμό τους, τον αναζητούν μέσω του... Κεμάλ. Αυτό εξηγείται, μιας και δεν έχουν βεβαίως και κάτι άλλο να αντιπαρατάξουν στο ισλαμισμό.
Ο Κεμάλ αποτελεί γι' αυτούς και ένα άλλοθι, μιας και μπορούν να τον επικαλεστούν στις διαδηλώσεις τους και να πιέσουν το κράτος προς τις θέσεις τους, προβάλλοντας ένα ιερό πρόσωπο για όλη την Τουρκία.
Πραγματικά δεν ξέρουμε ποιες είναι οι ιδεολογικές κατευθύνσεις των εξεγερθέντων, όμως χωρίς την προβολή της κεμαλικής πολιτικής, οι διαδηλώσεις θα είχαν καταπνιγεί εν τη γεννέση τους.
Η Τουρκία είναι ένα κράτος που επιτρέπει δύο ιδεολογίες: του κοσμικού κράτους του Κεμάλ και του ισλαμισμού. Οποιαδήποτε άλλη αναφορά, σε οποιοδήποτε άλλο θέλω των τούρκων, ή μοντέλου διακυβερνήσεως, πατάσσεται εξ αρχής.

Στον δε ελληνικό πολιτικό κόσμο, επιφέρει ανάμικτα συναισθήματα το γεγονός αυτό, μιας και, όπως και να το δούμε, βασικά, στις ταμπέλες, συγκρούεται ο κεμαλισμός με τον μουσουλμανισμό. Δηλαδή:
Θα μπορούσε να χαίρει η Χρυσή Αυγή, λόγο του αντιισλαμισμού των αναταραχών, αλλά κολλάει στο ότι προβάλουν τον Κεμάλ. Και επιπλέον των διαδηλώσεων μετέχει ενεργά το κομουνιστικό κόμμα της Τουρκίας. Θα λέγαμε ότι κρατάει μία στάση αρνητικής ουδετερότητας.
Αντιθέτως τα γνωστά κόμματα της αριστεράς, όπου δουν εξέγερση αμέσως να δηλώσουν συμπαράσταση. Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη. Όμως υπάρχει ένα θέμα. Ο Κεμάλ είναι το εθνικιστικό πρόσωπο της Τουρκίας. Μικρά γράμματα για αυτά τα κόμματα. Νταβαντούρι να είναι και ό,τι να είναι.

Θα μπορούσαμε να πούμε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Εμείς πάντως πιστεύουμε ότι ο κεμαλισμός αυτός, που εκφράστηκε στις διαδηλώσεις, έχει πιο πολύ σχέση με τον εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας, παρά με τις όποιες εθνικιστικές βλέψεις. Αντιθέτως ο ισλαμισμός είναι αυτός που είναι και πάντα θα είναι ακραίος και επικίνδυνος.

Όμως, από όποια οπτική γωνία και να το δούμε, το κλίμα που έχει δημιουργηθεί είναι προς το συμφέρον μας. Αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις μπορεί να μη επιφέρουν κάποιες αλλαγές στην διακυβέρνηση της γείτονος αλλά εμείς κερδίζουμε χρόνο.

Θα θέλαμε όμως να θίξουμε και ένα άλλο θέμα, που λίγοι το σκέφτονται και ακόμη πιο λίγοι έχουν την δύναμη να το συζητήσουν, και αυτό είναι, η δυνατότητα που θα είχαμε, να κάνουμε την πολιτισμική μας επίθεση στην Ιωνία.
Πιστεύουμε ακράδαντα, ότι οι πληθυσμοί των παραλίων της δυτικής Τουρκίας έχουν ελληνικό αίμα και πρέπει να επανελληνιστούν. Οι διαδηλώσεις δείχνουν ότι κάτι διαφορετικό θέλουν, κάτι πιο πολιτισμένο, κάτι πιο ευρωπαϊκό. Αν υπήρχε ικανός προπαγανδιστικός μηχανισμός, θα μπορούσε να είχε ήδη αρχίσει δουλειά και να τους αντιτάξουμε, στον "πολιτισμό" των μογγόλων καταστροφέων, τον πολιτισμό της δημιουργίας του παγκοσμίου πολιτισμού. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζονται Ηγέτες και Εθνική Συνείδηση, σημαντικά πράγματα βεβαίως που απουσιάζουν παντελώς από τους ραγιάδες πολιτικούς μας, τουλάχιστον από την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής και εντεύθεν.

Ψιλά γράμματα βεβαίως. Αυτήν την δουλειά, τώρα, την έχουν αναλάβει οι Τούρκοι με τις φθηνές τηλεοπτικές σειρές τους, για να μας "καλωσορίσουν" στην "πραγματική μας πατρίδα", την οθωμανική αυτοκρατορία.