ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

Πολλοί Έλληνες, είτε εργάζονται στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα, καταφέρονται με τα χειρότερα λόγια κατά των συνδικαλιστών. Κύριος λόγος βεβαίως, είναι η γενική αίσθηση που κυριαρχεί, της διαφθοράς στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Για την ανέλιξη στα υψηλά κλιμάκια των συνδικάτων, πρέπει ο πρώην εργάτης  να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις. Θα πρέπει να είναι υποτακτικός στο κόμμα του και τον εκάστοτε αρχηγό του. Να βάζει το κόμμα πάνω από την πατρίδα· να ελίσσεται σαν φίδι και να χύνει το δηλητήριό του σε όποιον πλήττει τα συμφέροντα τού κόμματος και τα δικά του· να γίνει ένα γλοιώδες δουλικό και υποτακτικό υποκείμενο του συστήματος. Όποιος πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις ανεβαίνει.

Και όσο πιο πολύ άξεστο λαμόγιο γίνεσαι, τόσο ανεβαίνεις στα σκαλοπάτια της συνδικαλιστικής εξουσίας. Και όταν ωριμάσει ο καιρός και εκτιμηθούν οι υπηρεσίες σου, προχωράς και στο επόμενο επίπεδο. Γίνεσαι κάποιος από τους «φιλοπάτριδες» βουλευτές μας.

Ο συνδικαλισμός έχει λόγο υπάρξεως;

 Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πάντοτε θα έχει λόγο ύπαρξης. Δημιουργείται από την ανάγκη διεκδίκησης από τον εργάτη καλλίτερων συνθηκών εργασίας και λογικών αποδοχών, συμφώνως με τις ώρες εργασίας του – την εξειδίκευσή του – την αποδοτικότητά του. Πρέπει να υφίσταται όχι για να αφανίσει τον εργοδότη, αλλά για να νουθετήσει τον κακό εκείνον. Η κοινωνία δεν είναι αγγελικά πλασμένη και θα πρέπει πάντα ο άνθρωπος να διεκδικεί, ακόμα και τα αυτονόητα. Όταν θα σταματήσει να έχει απαιτήσεις για καλλίτερη ζωή, τότε, αναπόφευκτα καταλήγει να είναι δούλος.

Ο εργάτης, ως μία ανίσχυρη μονάδα, είναι πάντοτε ευάλωτος απέναντι στον ισχυρό οικονομικά και κοινωνικά εργοδότη. Για αυτό και θα πρέπει να συσπειρώνεται και ομαδοποιείται, ώστε με την δύναμη του πλήθους των συναδέλφων του, να μπορεί να αντιπαραβάλλεται στην δύναμη των αφεντικών.

Υπάρχουν καλοί και κακοί επιχειρηματίες, όσον αφορά την συμπεριφορά τους και την εργασιακή φροντίδα που παρέχουν στους υφισταμένους τους. Όμως ακόμα και σε μία σωστή επιχείρηση, σε όλα τα επίπεδα, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι οργανωμένοι. Οργανωμένοι, όχι για να δαγκώσουν το χέρι που τους πληρώνει και τους δίνει δουλειά, αλλά για να λειτουργούν τώρα προς όφελος της ίδιας της επιχειρήσεως και κατ’ επάκτασιν και του δικού τους.

Όταν δημιουργώντουσαν οι πρώτες συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, ατελείωτων ωρών ανασφάλιστης εργασίας, παιδικής εργασίας και άθλιων συνθηκών δουλειάς, έπρεπε να δοθούν σκληροί αγώνες και αιματηροί για να εξασφαλιστούν καλλίτερες συνθήκες διαβίωσης για τα ελάχιστα, σήμερα, αυτονόητα.

Δεν θα επεκταθώ σε περαιτέρω ιστορικές αναφορές. Είναι όμως γνωστό ότι από τα γεννοφάσκια του, στην χώρα μας, επιχειρήθηκε να τον μολύνουν και να τον κατευθύνουν (και ως έναν βαθμό το κατάφεραν) οι «σωτήρες» του εργάτη, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, αυτοί οι εθνικοί ολετήρες. Αυτό το όργανο του διεθνούς σιωνισμού, που από τα πρώτα του βήματα στηρίχτηκε από το εβραϊκό στοιχείο, είχε εξ αρχής ως σκοπό, την διάλυση της εθνικής οικονομίας και τον κατατεμαχισμό της ελληνικής επικράτειας. Ο συνιδρυτής της Φεντερασιόν και αργότερα μέλος του ΣΕΚΕ (μετέπειτα το γνωστό ΚΚΕ) Αβραάμ Μπεναρόγια, όταν απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη και εξελέγη βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, έθεσε άμεσα θέμα ανεξαρτητοποίησης της Μακεδονίας. Από τότε και παρόλο που το κόμμα μπορεί να απαρτιζόταν από Έλληνες, πάντοτε λειτουργούσαν, ως όργανα του διεθνούς σιωνισμού και βαθύτατα προδοτικά.

Θα το επαναλαμβάνουμε συνεχώς. Ποτέ δεν διεξήγαγαν εθνικούς αγώνες· εκ της δημιουργίας του επιχείρησε έναν διαλυτήριο αντεθνικό αγώνα.

Ο εξαθλιωμένος εργάτης, ήταν πάντα το όπλο του. Ποτέ δεν ήθελαν πραγματικά την άνοδο τού βιοτικού του επιπέδου, γι’ αυτό και όταν αυτό άρχισε να ανεβαίνει, στις μέρες μας,  αμέσως αγκάλιασαν την νέα φουρνιά εξαθλιωμένων εργατών. Η ανεξέλεγκτη και άνευ όρων και ορίων εισβολή των λαθρομεταναστών, ήρθε σαν μάνα εξ ουρανού. Σαστίζουν μάλιστα στην ιδέα, μη σταματήσει ποτέ αυτό το σύγχρονο δουλεμπόριο, γι’ αυτό και με κάθε τρόπο το επιδοτούν, το ενισχύουν και προσπαθούν να το καθιερώσουν ως την υγιή πορεία των εργατικών μαζών προς την ελευθερία. Στην πραγματικότητα όμως, αυτά τα μαντρόσκυλα του διεθνούς κεφαλαίου – σιωνισμού, καταστρέφοντας τα έθνη και τις οικονομίες τους, επιχειρούν την εγκαθίδρυση μίας Παγκόσμιας Οικονομικής Διακυβέρνησης, με συνεχώς μεταφερόμενους πληθυσμούς χωρίς πατρίδα και ως εκ τούτου, χωρίς εργασιακές και οικονομικές απαιτήσεις.

Οι αντεργατικές και ανθελληνικές του επιδιώξεις γίνονται σήμερα καλλίτερα κατανοητές σε σχέση με το παρελθόν. Το βλέπουμε στις παράλογες απαιτήσεις για την μισθοδοσία. Ωθούν τους εργάτες να διεκδικούν μισθούς Γερμανίας π.χ., χωρίς το κατάλληλο υπόβαθρο· και αυτό το κάνουν γιατί δεν θέλουν το καλλίτερο για τον Έλληνα Εργάτη, θέλουν, με ανεδαφικές διεκδικήσεις, να διαλύσουν την οικονομία. Αντ’ αυτού θα έπρεπε να διαμαρτύρονται για τις απίστευτες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, μετά την επιβολή του ευρώ και να φωνάζουν για την καταφανέστατη αισχροκέρδεια των βιομηχανιών και των πολυεθνικών. Όμως ζητούν πράγματα, που αρέσει να ακούει η μάζα αλλά ξέρουν καλά ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν.

Όταν για παράδειγμα το εμφιαλωμένο νερό, από 50 δραχμές, αυτομάτως με τις ευλογίες όλων  των προδοτικών κομμάτων, πήγε 50 λεπτά, αύξηση δηλαδή 300% με συνοπτικές διαδικασίες, πότε ακούστηκε ένα κιχ από τα λαλίστατα λαρύγγια τους; Αντιθέτως, οι τηλεοράσεις, οι υπολογιστές και ό,τι άλλο μπορεί να αυξάνει την αποβλάκωσή μας και την υποδούλωσή μας στο καθεστώς, όχι μόνο παρέμειναν στις ίδιες τιμές,  αλλά και συνεχώς φθηναίνουν. Πρέπει να αγοράσεις την μεγάλη τρισδιάστατη τηλεόραση, ώστε να καταπίνεις στα σίγουρα την προπαγάνδα τους και να αποβλακώνεσαι με τα πρωινάδικα, τα μεσημεριανάδικα, τις ειδήσεις τους.

Όσο για τον συνδικαλισμό , από τις αρχές του 20 αιώνος, είχε αρχίσει να μεταβάλλεται, εν αγνοία των μαζών, σε όργανο τού σιωνισμού, του κομμουνισμού, του διεθνούς κεφαλαίου.

Ο εβραιο-σιωνισμός θέλει να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του, το χρήμα, τα κράτη, τους ανθρώπους.

Το χρήμα, εν πολλοίς το κινεί αυτός.

Τα κράτη, κυρίως τα ευρωπαϊκά, όχι μόνο τα ελέγχει, αλλά και πολλά από αυτά τα διοικεί και ο ίδιος. Και τα διοικεί όχι με τα εβραϊκά του ονόματα, αλλά με χριστιανικά και παραδοσιακά ιστορικά ονόματα του κάθε λαού. Πόσοι «έλληνες» πολιτικοί είναι εβραϊκής καταγωγής, κεκαλυμμένοι; Δεν θα πούμε ονόματα, αλλά «Σημίτες» υπάρχουν πολλοί… Παίζει ρόλο, θα πει κάποιος, αν σε διοικούν εβραίοι ή προδότες ή φοβικοί μικράνθρωποι; Όχι, άλλωστε, ως γνωστόν το παρασκήνιο κυβερνά! Απλώς καλό είναι, τουλάχιστον να γνωρίζουμε κάποια πράγματα. Και από τα πιο ελάχιστα μπορεί να επέλθει αφύπνησις.

Τους πληθυσμούς τους διοικούν μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (τηλεόραση, ραδιόφωνο, Τύπος, διαδίκτυο κλπ). Τα περισσότερα τούς ανήκουν, κι αν όχι, εμμέσως τα ελέγχουν. Μας βομβαρδίζουν νυχθημερόν με την προπαγάνδα τους, που ο απλός άνθρωπος αδυνατεί να αντιληφθεί και να αντισταθεί. Θέλει πολύ κόπο και πνευματική δύναμη για να καταφέρει η μάζα να αρχίσει να σκέφτεται. Οι στιγμές αυτές στην παγκόσμια ιστορία είναι ελάχιστες και μπορούν να εντοπιστούν μόνο στην Ελλάδα. Οι πληθυσμοί σήμερα κυβερνώνται από τα ΜΜΕ και οι πιο επαναστατικές μάζες, εγκλωβίζονται στον αριστερισμό.

Ο συνδικαλισμός αποτελεί ένα επιπλέον όπλο προς αυτόν τον σκοπό.

Μέχρι και την γιγάντωση των μέσων ενημέρωσης (εξαπάτησης κατά το ορθότερον), οι συνδικαλιστικές ομάδες και οργανώσεις, έπαιζαν πολύ σημαντικό ρόλο για τον έλεγχο των δυναμικών εργατών. Η εργατιά και αγροτιά αποτελούσαν, μακράν, το μέγιστο μέρος του πληθυσμού των κρατών και κάτω από τον μανδύα της συνδικαλιστικής οργάνωσης, για τα δίκαιά τους, μπορούσαν να ελέγχονται και να καθοδηγούνται.

Στην Ελλάδα του σήμερα – των μνημονίων

Πού είναι τα συνδικάτα; Πού είναι οι ατελείωτες ημέρες απεργιών του παρελθόντος για ψήλου πήδημα; Κάποτε, επειδή μπορεί να υπήρχε η υπόνοια ότι το δώρο των Χριστουγέννων μπορεί να μειωνόταν 10 ευρώ, κινητοποιούταν όλο το συνδικαλιστικό κίνημα, καθοδηγούμενο πάντα από τα κόμματα! Σήμερα, που όχι μόνο έχουν μειωθεί αλλά έχουν καταργηθεί τελείως τα δώρα, πόσες κινητοποιήσεις έγιναν; ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ! Οι μισθοί έχουν κατρακυλήσει – η φορολογία συνεχώς αυξάνεται – τα είδη πρώτης ανάγκης ακριβαίνουν και παρόλα αυτά δεν κουνιέται φύλλο. 

Έχεις αναρωτηθεί γιατί;