ΠΑΣΟΚ.. και νυν και αεί και εις τους αιώνας τους αιώνων...!

1. Το Πασοκ και οι κατσαρίδες

Οι Κινέζοι που είναι σοφοί άνθρωποι, λέγουν ότι: "αν ποτέ γίνει πυρηνικό ολοκαύτωμα, τα μόνα όντα που θα επιζήσουν θα είναι το Πασοκ και οι κατσαρίδες"

Κι έχουν δίκιο!

Το Πασοκ επέζησε μέσα από αλλεπάλληλα πολιτικά ολοκαυτώματα. Κι όχι μονάχα επέζησε αλλά μεταλλάχτηκε σε νέες βιοπολιτικές ποικιλίες, που δεν τις πιάνουν ούτε τα αντιβιοτικά τρίτης γενιάς.

Χάρις στο Πασοκ, η Γκρέτσια έγινε η μοναδική πολυπολιτισμική χώρα στον κόσμο, που...
το ίδιο κόμμα βρίσκεται και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση!

Στην ουσία, αυτό που ονομάζουμε "κοινοβουλευτισμό" στο προτεκτοράτο της διεθνούς γραβατοπειρατείας, είναι ένα τηλεοπτικό παιχνίδι, στο οποίο ο καθένας ψηφίζει ότι νομίζει ότι θέλει και στο τέλος κυβερνάει το Πασοκ... 

Και βάλτε κάτου τα πράγματα να το δείτε.

Αν ποτέ γίνουν "εκλογές", είναι βέβαιο πως είτε οι φούξια συμμορίτες θα ρθουν πρώτοι, είτε οι γαλάζιοι ομότεχνοι τους.

Και στις δύο περιπτώσεις το Πασοκ θα βρίσκεται πρώτο-πρώτο στην κυβέρνηση...

Δηλαδή, αν το Πασοκ δεν ήταν η απόλυτη πολιτική συμμορία, θα ήταν πρωκτικός πολύποδας.

Οι απολήξεις των τερατοειδών του αποφύσεων, εκτείνονται σε όλο τον χώρο της δημόσιας διοίκησης, αναπτύσσονται στα σκοτεινά και δυσώδη μέρη της μίζας και τρέφονται από τα περιττώματα του ελληνόφωνου υπερκαταναλωτισμού.

Το Πασοκ έχει πλοκάμια παντού.

Δεν είναι μοναχά η γνωστή μετάλλαξη του Συριζα, που έχει εξαπλωθεί στον εντερικό βλεννογόνο της ελληνόφωνης κοινωνίας.

Παντού όπου υπάρχει σκατό, υπάρχει και Πασοκ.

Θέλετε στους οικολόγους? Όλοι Πασοκ!

Θέλετε στον Ανταρσυα? Απ' άκρη σ' άκρη Πασοκ...

Θέλετε στους σαμαροκαραμανλικούς? Όσοι από δαύτους δεν ήσαν στα φανερά Πασοκ [σαν τον κ. Στουρνάρα] ήσαν και παραμένουν Πασοκ στα μυστικά τους κλαμπ [σαν τον κ. Παπαθανασίου]

Για να μην μιλήσουμε για κάτι πολύποδες της πρωκτικής πολιτικής ενδοχώρας σαν τη Δημαρ ή τις διάφορες "κεντροαριστερές" παραφυάδες της κρατικοδίαιτης αρπαχτής.

Συλλογιστείτε μόνον με ποιανών ΜΚΟ τα έφαγε συνεργατικά, ο γνωστός "καραμανλικός φίλος" της επονομαζόμενης "κομπίνας του ταχυδρομικού ταμιευτηρίου" 

Το Πασοκ δεν είναι κόμμα.

Είναι μαζική ασθένεια...

Αφίσες της μεγάλης εποχής του ανδρεοπαπανδρεϊσμού
Ποτέ το ψέμα δεν διοχετεύθηκε με μαζικές προδιαγραφές πρέζας,
κατευθείαν στα εγκεφαλικά κύτταρα ενός λαού...
Μετά το Πασοκ, οι ελληνόφωνες μάζες, αν δεχτούν έστω και μια μικρή δόση αλήθειας,
 θα εμφανίσουν συμπτώματα overdose...

2. Ήπιαμε τ' αθάνατο πασοκ

Δεν υπήρξε περίοδος από το 81 και μετά, που να μην βρίσκονταν στην [ουσιαστική] εξουσία το Πασοκ, ασχέτως του ποιοι αχυράνθρωποι της μιας ή της άλλης καθεστωτικής συμμορίας, το έπαιζαν πρωθυπουργοί.

Στην πραγματικότητα, η ιστορία της ελληνόφωνης γκρέτσιας, τα 33 τελευταία; χρόνια [μια ολόκληρη γενιά] είναι η ιστορία του Πασοκ και των μεταλλάξεων του...

Τα διαλείμματα των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Καραμανλή [του μπούρδα] ήσαν απλές φωτεινές επιγραφές, που άλλαξαν χρώμα για να μην κουράζονται οι ψηφοφόροι, βλέποντας διαρκώς τα ίδια και τα ίδια.Οι μικρές αυτές διακοπές στην παν-κυριαρχία του Πασοκ, λειτούργησαν σαν τις αλαφρές συζυγικές απιστίες. Ξανάνιωσαν τον βαθύ έρωτα του ελληνόφωνου πόπολου με τον νόμιμο σύζυγο και ανανέωσαν την αύρα της συζυγικής κρεβατοκάμαρας.

Οι ευκαιριακοί εραστές σαν τον κ. Καραμανλή [τον μπούρδα] δεν μπόρεσαν ποτέ να κλονίσουν τη μετα-φυσική έλξη της ελληνόφωνης μάζας, προς το αληθινό αντικείμενο του πόθου της, που εκφράστηκε σε απόλυτο βαθμό από τον Ανδρέα Παπανδρέου και κατα προσέγγισιν από τους επιγόνους του, όπως ο κ. Τσιπρανδρέου και η κ. Κατερίνα Στανίση.

Φυσικά η κ. Στανίση δεν είναι [και δεν θα γίνει ποτέ] Ρίτα Σακελαρίου, όπως και ο κ.Λαφαζάνης δεν θα γίνει ποτέ ένας Μένιος Κουτσόγιωργας, ωστόσο όπως πολύ σωστά το λένε οι Κογκολέζοι: "από το ολότελα,καλή κι η Παναγιώταινα...]

Διότι η εξουσία δεν είναι μοναχά το ποιος ελέγχει τους μηχανισμούς της ελληνόφωνης βουλής, μέσω της λεγόμενης κοινοβουλευτικής πλειοωηφίας.

Η πραγματική εξουσία είναι το ποιος ελέγχει τους μηχανισμούς ελέγχου του νου, που εφαρμόζονται σε μαζικό επίπεδο.

Δηλαδή την τηλεόραση και όσα απορρέουν από την τηλεόραση, όπως η μουσική [βλ. νταλάρες] όπως τα σχολειά [βλ. ρεπούσηδες] όπως το μαζικό κιτσαριό και η μαζική αποχαύνωση [βλ. πρεζοβίζιον]

Από αυτούς ακριβώς τους μηχανισμούς της πραγματικής εξουσίας, το Πασοκ δεν έλειψε ούτε μία ώρα. Κι επιπλέον, δεν έλειψε ούτε μία ώρα, από εκείνους τους άλλους μηχανισμούς, τους κρυφούς, μέσω των οποίων ελέγχονται ο δημόσιος κορβανάς και οι διεθνείς μίζες.

Το Πασοκ, είτε έλεγχε στα φανερά την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είτε όχι, έλεγχε ουσιαστικά όλους τους αρμούς της εξουσίας απάνω στις μάζες.Τους καλλιτέχνες και τις καλλιτέχνιδες, τους τηλεοπτικούς αστέρες της πλύσης εγκεφάλου, την κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση, τον συνδικαλισμό, τους δήμους, τις ΜΚΟ, τη δημόσια διοίκηση, τις ΔΕΚΟ και τα πάσης φύσεως μπουρδέλα,μέσα από τα οποία διοχετεύονται οι αρπαχτές και οι εντολές, για το που θα πάει το πόπολο. Χωρίς να του ξεφύγει ο έλεγχος,ούτε για ένα λεπτό.Το ελληνόφωνο πόπολο κατάπιε μια και καλή τ' αθάνατο Πασοκ και έκτοτε πορεύεται σαν τα πρεζόνια. Κάποια μικρά διαλείμματα αποτοξίνωσης, τύπου "κεντροδεξιές κυβερνήσεις", δεν πρόκειται να παίξουν άλλο ρόλο, πέραν από το να επιστρέψει στην πρέζα του, ξανανιωμένο...

3. Το διάλειμμα σαμαρά

Ο κ. Καραμανλής [ο μπούρδας] αντελήφθη [αργά μεν αλλά πάντως σταθερά], το γεγονός ότι ο ίδιος δεν έπαιζε παρά τον ρόλο του τυχαίου εραστή, σε μια προσπάθεια της συζύγου να αναθερμάνει την ερωτική σχέση της με τον σύζυγο.

Προς τιμήν του απεχώρησε, αφήνοντας τον ΓΑΠ να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματα του στη συζυγική κλίνη της ελληνόφωνης γραικικής μάζας.

Άλλωστε, οι Καμερουνέζοι [που επίσης είναι σοφοί άνθρωποι] λέγουν ότι: "στους δύο τρίτος δεν χωρεί..." 

Οι κ.κ. σαμαροαδώνιδες, την έχουν δει πιο επιστημονικά από τον προκάτοχο τους και προσπαθούν συστηματικά, να μην παίξουν τον ρόλο της ξεπέτας αλλά αντίθετα να διαλύσουν τον γάμο και να νυμφευτούν αυτοί την πολυπόθητη εξουσία.

Το στρατηγικό τους σχέδιο είναι να μην αντιγράψουν απλώς το Πασοκ, όπως έκαμε για παράδειγμα ο κ. Καραμανλής [ο Βούδας] που διόρισε ότι κινείται στο δημόσιο αλλά να γίνουν οι ίδιοι πασοκ στη θέση του Πασοκ.

Ο κ.Σαμαράς άλλωστε έχει αποδείξει επανειλημμένως στο παρελθόν ότι θα μπορούσε ίσως να μεταλλαχθεί σε έναν αβατάρα του Ανδρέα Παπανδρέου, με ελαφρές μείξεις από σημίτηδες και κουτσογιωργαίους.

Διόρισε όλο τον νομό Μεσσηνίας σε δημόσιες υπηρεσίες που ελέγχονταν από το υπουργείο πολιτισμού, άνοιξε τις κερκόπορτες για να εισβάλλει στη γκρέτσια το αλβαναριό και απέδειξε στο πόπολο πόσο ξεδιάντροπα μπορεί να του πετάει στη μούρη τα ψέμματα, με τα "18 σημεία" και τα εκατονδεκαοχτώ ζάππεια.Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τις φιλότιμες προσπάθειες του, να μεταλλαχθεί σε σαμαρανδρέου, γοητεύοντας έτσι τα πλήθη, που γουστάρουν τα ψέμματα, όσο και οι φλογερές παντρεμένες γουστάρουν τα βρωμόλογα στο κρεβάτι.Κι ίσως ο κ. Σαμαράς να τα κατάφερνε, αν δεν έβρισκε απέναντι του, έναν αντίπαλο, ο οποίος μπορεί να λέει ακόμα πιο πρόστυχα ψέμματα από αυτόν και να τάζει ακόμα πιο σέξυ υποσχέσεις στη μάζα, από τις ξενέρωτες διαβεβαιώσεις περί succes story.

Σε αντίθεση με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος θυμίζει μάλλον επιτυχημένο καρδιοχειρουργό, που η γοητεία του περιορίζεται στις εμμηνοπαυσιακές και στις συνταξιούχες, ο άλλος υποψήφιος Ανδρέας Παπανδρεου, διαθετει όλα τα προσόντα για να μουσκέψει τα αιδοία των ελληνόφωνων τηλεθεατριών και να αποτελέσει αρσενικό πρότυπο για τα εκατομμύρια των νεότερων σε ηλικία τηλεθεατών.

Είναι πολύ πιο νέος, έχει τη φάτσα του καλού γαμπρού που όλες οι ελληνόφωνες οικογένειες θα του έδιναν αβλεπή την κόρη τους και επιπλέον βγάνει και μια εκλεπτυσμένη μπρουταλιτέ, ώστε να διεγείρει τις ζωηρότερες, ότι τέλος πάντων μπορεί να ρίξει και καμια φάπα...

Ο κ. Τσιπρανδρέου επιπλέον, δεν άνοιξε τις κερκόπορτες μοναχά στους Αλβανούς αλλά ορθάνοιξε την αγκαλιά του σε όλες τις φυλές του κόσμου και προπαντός στα εκατομμύρια των μελαμψών ανατολιτών, έτσι ώστε οι ελληνόφωνες κυρίες [και των δύο φύλων] να μπορούν να κάμουν τις πιο πολύχρωμες φαντασιώσεις.

Θα μου πεις, και οι σαμαραβενιζελοι προσπαθούν να πλειοδοτήσουν σε αντιρατσισμό και μεταναστολαγνεία, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να περάσουν τον γνωστό αντιρατσιστικό του κ. Ρουπακιώτη, ωστόσο υστερούν σε πειστικότητα.

Όσο και να φωτογραφίζεται ο κ. Σαμαράς πλάι σε ελληνοποιημενους "έγχρωμους" σαν τον αλησμόνητο κ.Ατενακούμπο [Τι έγχρωμος? Καταμαυρος είναι!] δεν μπορεί να συναγωνιστεί σε μεταναστολαγνική πειθώ τον κ.Τσίπρα και τον εκλεκτό του κ. Σακελαρίδη, ο οποίος έταξε και ένα τζαμί σε κάθε γειτονιά, επιδεικνύοντας έμπρακτα μάλιστα το τι προσμένουν οι ελληνόφωνες κυρίες από τους πιστούς μουσουλμάνους [αυτό με το καρότο...] 

Το Πασοκ δεν είναι πολιτική. Είναι lifestyle. Είναι αρρώστια [σαν τον Ολυμπιακό]Το Πασοκ είναι ταυτόχρονα το greekitsch και οι πιο λάγνες φαντασιώσεις του ελληνόφωνου πόπολου, μπολιασμένες με τα άλλοθι της αριστεράς [του εκσυγχρονισμού και της προόδου] και τη βαθιά ριζωμένη ελληνοαντίληψη του "ξέρεις ποιος είμ' εγώ, ρε?"Το Πασοκ είναι το κεραμίδι που θέλει να βάνει ο πάσα ένας ελληνόφωνος απάνω από το κεφάλι του, ώστε μήνας μπαίνει-μήνας βγαίνει να πέφτουν τα επιδόματα και τα μισθουλάκια κι αυτός να απολαμβανει τα ψαράκια του στη Λούτσα...Το Πασοκ είναι ο μοναδικός τόπος απάνω στη γη, όπου μπορούν να συνυπάρχουν και να αλληλοπροωθούνται διαλεκτικά, η βυζοβίζιον και ο Αγάθωνας, ο μπαγλαμάς και το βιολί, ο Αντώνης ο Ρέμος και τα Κάρμινα μπουράνα.Το Πασοκ είναι πρέζα.

Είμαστε πάντα έτοιμοι για ένα νέο Πασοκ.

Όπως και οι λεγόμενες "μέθοδοι υποκατάστατων απεξάρτησης", οι ελληνόφωνες μάζες μπορούν να αντικαταστήσουν το Πασοκ μοναχά με ισχυρές δόσεις μεθαδόνης, που κι αυτές θα πρέπει να έχουν κάτι τις από τη δυσωδία του.

Γι αυτό και τους αρέσει που βλέπουν τη μετενσάρκωση του ανδρεοπαπανδρέου να πηγαίνει στα βατικανά και στα άγια όρη. Τους φέρνει στη μνήμη κάτι από τη μπόχα του ανδρεοπαπανδρεϊσμού, που κυλάει βαθιά στις φλέβες τους. Αν δεν τα έκαμε αυτά ο κ. Τσιπρανδρέου, το πόπολο θα έπασχε από σύνδρομο στέρησης...

Όπως και να έχει το πράγμα, δεν υφίσταται προς το παρόν κανένας κίνδυνος να χάσει ο "λαός" την πρέζα του.

Είτε με μία αξάν κεντρογαλάζιας συνεργασίας, είτε με μια ανάμειξηαριστεροριζοσπαστικής συμμαχίας, το Πασοκ θα είναι εδώ.

Άλλωστε ποτέ δεν έφυγε.

Αυτό που έφυγε από τούτη εδώ τη χώρα, που κάποτε την έλεγαν Ελλάδα [και πολύ αμφιβάλλω αν θα ξαναγυρίσει] είναι η μνήμη του παρελθόντος της και η ελπίδα του μέλλοντος της...

ΠΗΓΗ: http://gianniotis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_85.html

Περισσότερα

Πατρίδα δεν είναι το κράτος!

Η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών και συμφερόντων

Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.

Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.

του ΔΙΟΝΥΣΗ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΥ *

Ένα γεγονός που έχει επιμελώς αποσιωπηθεί είναι ότι στις 16 Νοεμβρίου 1967 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.
Στα σύνορα του Έβρου η απέναντι όχθη πλημμύρισε με τουρκικά άρματα μάχης, που μάρσαραν νυχθημερόν εκφοβιστικά και πανέτοιμα να περάσουν το ποτάμι. Στη δική μας πλευρά ο αριθμός των αρμάτων ήταν ασήμαντος σε σχέση με των Τούρκων και αρχίσαμε τα «κολοκοτρωναίικα» τα κάναμε κυκλικές βόλτες μέσα από δάση και χωριά για να φαίνονται περισσότερα. (Εικόνα τρομακτικής ανισότητας, που θα έπρεπε να την έχουν αντικρίσει όσοι με ασυγχώρητη ανευθυνότητα μιλάνε για μείωση των εξοπλισμών.)
Ο ίλαρχος Ν.Μ., διοικητής μιας Ίλης Αναγνωρίσεως, διέθετε στον τομέα ευθύνης του πλάι στο ποτάμι 4 έφεδρους αξιωματικούς και 144 στρατιώτες, συν 2 «βοηθητικούς» που δεν έφεραν όπλο.

Εκείνες τις κρίσιμες στιγμές έλαβε μια επείγουσα διαταγή από τη Μεραρχία και κάλεσε προσκλητήριο στη μονάδα του. Ανέλυσε στους συγκεντρωμένους την κατάσταση, μίλησε για την τουρκική υπεροπλία και ζήτησε από τους στρατιώτες του 30 εθελοντές να περάσουν την ίδια νύχτα το ποτάμι, με επικεφαλής τον ίδιο και τους 4 έφεδρους αξιωματικούς τους, για δολιοφθορά στα εχθρικά τανκς. Οι πιθανότητες να γυρίσουν ζωντανοί ήταν μηδαμινές, είτε πετύχαινε η αποστολή τους είτε όχι γι’ αυτό τούς έδωσε είκοσι λεπτά προθεσμία να συζητήσουν μεταξύ τους και να αποφασίσουν μόνοι τους ποιοι θα συμμετείχαν εθελοντικά. Μάλιστα προέτρεψε όσους ήταν παντρεμένοι ή είχαν προστατευόμενα μέλη στην οικογένειά τους να μη συμμετάσχουν στο εγχείρημα.

Στην ουσία ο ίλαρχος Ν.Μ. απάλλαξε τους στρατιώτες του από κάθε όρκο και υποχρέωση και τους έδωσε το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.

Ο Έβρος ήταν ανέκαθεν για τον στρατό ο κάλαθος των «αχρήστων». Ήταν μία χρόνια πρακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, στην οποία η δικτατορία είχε προσδώσει διαστάσεις τιμωρίας. Στον Έβρο έστελναν όλους τους παρίες, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα για καλύτερη μετάθεση, τους κοινωνικά απροσάρμοστους και κυρίως τους αντίθετους στο καθεστώς, στους οποίους μάλιστα επιφύλασσε και την ανάλογη περιποίηση.

Αυτή πάνω κάτω ήταν η κοινωνική σύνθεση και της μονάδας του Ν.Μ., που οι οπλίτες της συσκέπτονταν μεταξύ τους για είκοσι λεπτά και συγκεντρώθηκαν πάλι με τον ήχο της σάλπιγγας. Ο ίλαρχος διέταξε οι 30 εθελοντές να κάνουν ένα βήμα μπροστά για να αποσπαστούν από τους υπόλοιπους. Τότε ένα βήμα μπροστά δεν έκαναν μόνο 30 άντρες, αλλά αυτομάτως και οι 144, μαζί τους και οι 2 «βοηθητικοί».

Αυτά τα παιδιά ήταν απλοί στρατιώτες.

Δεν είχαν την ψυχοτεχνική εκπαίδευση για καταδρομικές επιχειρήσεις ούτε τον απαιτούμενο ειδικό εξοπλισμό και την ανάλογη υποστήριξη, εύλογα θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή την αποστολή θανάτου. Όμως αποφάσισαν να υπερβάλουν εαυτόν, διέγραψαν τις ταλαιπωρίες που τους υπέβαλλε το ανελεύθερο καθεστώς και ήταν έτοιμα να δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα, όπως ακριβώς οι πατέρες τους πολέμησαν τους Ιταλούς υπό τη μεταξική δικτατορία: η αντίθεσή τους στο δικτατορικό καθεστώς δεν επηρέασε σε τίποτα τη φιλοπατρία τους.

Ένιωθαν ως το κύτταρό τους, χωρίς να χρειαστεί να τους το πει κανείς, ότι η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών, συμφερόντων κ.λπ.

Γιατί το κράτος δεν είναι πατρίδα.

Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν. Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.

Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.

Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.

Αυτή μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικό μας ήθος και έθος. Άλλωστε η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Τελικώς η σύγκρουση τότε με την Τουρκία αποσοβήθηκε με οδυνηρές υποχωρήσεις εκ μέρους μας, μία από αυτές ήταν η επαίσχυντη απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή στο νησί το 1974.

Και από τότε, χωρίς να γίνει πόλεμος, επί 40 ολόκληρα χρόνια χάνουμε σταθερά ανθρώπους και δικαιώματα.

Ιδίως από το 1996 και μετά έχουμε οδηγηθεί σε μια κατάσταση «φινλανδοποίησης» έναντι της Τουρκίας, η οποία συνεχώς διατυπώνει νέες απειλές και νέες απαιτήσεις: Ίμια, γκρίζες ζώνες, S-300, υφαλοκρηπίδα, Θράκη, casus belli για τα 12 μίλια, αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (για να ακολουθήσουν τη μοίρα της Κύπρου), διχοτόμηση του Αιγαίου και ίσως άλλα που δεν τα γνωρίζουμε. Και, επειδή «τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αν κάτι άλλο δεν υποχωρήσει», εμείς τα τελευταία δέκα χρόνια, άτολμοι και περιδεείς, γλείφουμε για «ελληνοτουρκική φιλία», μεταμφιέζουμε τον τρόμο μας σε «σωφροσύνη» και σκιζόμαστε να εξυπηρετήσουμε τους απέναντι σε ό,τι θέλουν: υποστήριξη στην Ευρώπη, τερατούργημα Ανάν, οικονομικά ανοίγματα και διάφορα άλλα αναξιοπρεπή, ενώ ο κατάλογος των πεσόντων μας μεγαλώνει ασταμάτητα: Σιαλμάς, Βλαχάκος, Γιαλοψός, Καραθανάσης, Ηλιάκης.

Όμως όλα έχουν ένα όριο.

Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται. Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.

Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας. Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή αν η Θράκη, η Κύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.

Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη:

Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.

* Δημοσιεύεται στο βιβλίο του «Ημών των Ιδίων» , για όσους δεν το γνωρίζουν ο Δ. Χαριτόπουλος ήταν από τα κορυφαία ονόματα στον χώρο της διαφήμισης με πολύ λαμπρό όνομα και εξαιρετικές δημιουργίες. Ήταν μέρος του συστήματος που περιγράφει και ενδεχομένως είναι ακόμα, αλλά τώρα πια μάλλον βρίσκεται στις παρυφές αυτού.

ΠΗΓΗ: http://aienaristeyein.com/

Περισσότερα

ΣΚΩΤΙΑ: ΘΑ ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ ΟΥΙΛΙΑΜ ΟΥΑΛΑΣ!

ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΤΟ ΝΑΙ ΟΙ ΣΚΩΤΣΕΖΟΙ.

ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΒΟΛΕΥΤΕΙ ΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ...

Το ποσοστό, το οποίο μπορεί να διαμορφωθεί κοντά στο 55% προς 45% ωστόσο αφήνει πίσω του μια βαθιά πληγή στη Σκωτία. 

Η ανεξαρτησία μπορεί να έμεινε ένα άπιαστο όνειρο όπως δείχνουν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος όμως υπάρχει και άλλη ανάγνωση.


Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, κάλεσε σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο "να ενωθεί" μετά την επικράτηση του "όχι" στο δημοψήφισμα της Σκωτίας και να προχωρήσει εμπρός.

"Ηλθε η ώρα για το Ηνωμένο Βασίλειό μας να ενωθεί και να προχωρήσει εμπρός", προσθέτοντας ότι το θέμα της ανεξαρτησίας της Σκωτίας διευθετήθηκε για "μία γενιά". 

Το ποσοστό του "όχι" στην ανεξαρτησία της Σκωτίας θα φθάσει το 55%, έναντι 45% για το "ναι", σύμφωνα με την πρόβλεψη που μεταδίδει το BBC.

Ωστόσο πλέον μιλάμε για μια περιοχή που κατά το ήμισυ δεν επιθυμεί την παραμονή της στη Βρετανία. Το “όχι” φαίνεται πως ήταν επιλογή φόβου έναντι των οικονομικών δυσκολιών, όπως άλλωστε ήταν και η ένωση πριν 307 χρόνια...

Το... μεγάλο ξεκαθάρισμα μπορεί να έγινε με το δημοψήφισμα, παράλληλα όμως επιβεβαιώθηκε και η άρνηση πολλών να εντάσσονται σε ένα ενιαίο κράτος και μάλιστα για πρώτη φορά με τόσο επίσημο τρόπο.

Παρά την ήττα εκείνων που επιθυμούν την ανεξαρτησία το νόμισμα διαβάζεται και από την πίσω όψη, πλέον γνωρίζουν ότι οι μισοί πολίτες της χώρας αυτής δεν επιθυμούν κοινή μοίρα με την υπόλοιπη Βρετανία.

Ο αντιπρόεδρος της βρετανικής κυβέρνησης Νικ Κλεγκ δήλωσε ότι η κυβέρνηση συνασπισμού πρέπει να παραχωρήσει περισσότερες εξουσίες στη Σκωτία, προσθέτοντας ότι η απόρριψη της ανεξαρτησίας της Σκωτίας από τους ψηφοφόρους αποτελεί έναυσμα για μία ευρύτερη συνταγματική μεταρρύθμιση σε ολόκληρη τη Βρετανία.

"Είμαι πολύ ικανοποιημένος που ο λαός τη Σκωτίας έλαβε αυτήν την κρίσιμης σημασίας απόφαση να διασφαλίσει την οικογένεια των εθνών μας για τις επόμενες γενιές. Τώρα, οφείλουμε να παραχωρήσουμε εγκαίρως και πλήρως τις νέες εξουσίες στη Σκωτία. Αυτό το δημοψήφισμα αποτελεί έναυσμα όχι μόνο για ένα νέο κεφάλαιο στη συμμετοχή της Σκωτίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά επίσης και για μία ευρύτερη μεταρρύθμιση ολόκληρης της Ενωσης" είπε.

ΠΗΓΗ: http://kosmos-press.blogspot.gr/2014/09/blog-post_19.html

Περισσότερα

Εκδηλώσεις... στην μνήμη του Παύλου Φύσσα. Ένας χρόνος μετά...

Ο νέος "ήρωας" των "αριστερών" και των εξουσιαστών, ο οποίος πλήρωσε τους τσαμπουκάδες του με έναν άλλο "αριστερό" (πρώην ΚΚΕ και εκκολαπτόμενο χρυσαυγίτη) έχει σήμερα την ημέρα μνήμης του.
Ελλείψει άλλων σύγχρονων "αγωνιστών" και μιας και οι τσαμπουκάδες των χρυσαυγιτών είχαν παραγίνει και υπερσκελίσει σε πολλές περιπτώσεις, τους αντίστοιχους των ψευτοαριστερών, εμφάνισαν ένα έγκλημα οπαδικού χαρακτήρα, ως πολιτικό έγκλημα.
Όλα αυτά βεβαίως σε μία προσπάθεια δαιμονοποίησης της Χ.Α. και περαιτέρω πόλωσης του πολιτικού κλίματος στην Ελλάδα.
Είτε λοιπόν ήταν προβοκάτσια, είτε τυχαίο γεγονός, το σύστημα το εκμεταλλεύτηκε άμεσα, με ανακούφιση και χαρά.

Όποιος δε, ακόμη, πιστεύει ότι ήταν μία  εγκληματική πράξη, οργανωμένη από τα υψηλόβαθμα στελέχη της Χ.Α. και δη από τον ίδιο τον αρχηγό της Νίκο Μιχαλολιάκο, θα πρέπει να είναι μεγάλος βλαξ.
Ένας πανελληνίως άγνωστος... μουσικός(;;;) που πραγματικά, ούτε στην γειτονιά του δεν τον ήξεραν, έπεσε θύμα οργανωμένης - προμελετημένης και στοχευμένης δολοφονίας, από όλον τον μηχανισμό ενός πολιτικού κόμματος... για να κερδίσει τί αυτό το κόμμα;
Για πόσο βλάκα σε περνάνε ρε Έλληνα;

Ακούσαμε μάλιστα ότι θα γίνουν και αποκαλυπτήρια κάποιου μνημείου στο σημείο δολοφονίας...;
ΕΛΕΟΣ αχρείοι!

Περισσότερα