Εκδήλωση και πορεία μνήμης για τα Ίμια

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Τις βασικές εκδηλώσεις για την ημέρα μνήμης για την τραγωδία στα Ίμια το 1996, τις έχει καπελώσει εδώ και χρόνια, η Χρυσή Αυγή.
Δυστυχώς, το ΛΑΟΣ, με την πολιτική των τελευταίων χρόνων, τόσο του αρχηγού του όσο και στελεχών του, έχει δημιουργήσει μία εχθρική διάθεση απέναντί του (ξέχωρα από την βάση του η οποία είναι όλοι αγνοί έλληνες πατριώτες). Πάντως μας πληροφόρησαν ότι στον Πειραιά θα κατέθεταν στεφάνι στην μνήμη των πεσόντων. Και αυτό τους έλειπε· δεν μπορεί να καταθέτεις στεφάνι στην μνήμη των θυμάτων του «ολοκαυτώματος» και να αδιαφορήσεις για τα παιδιά μας που χάθηκαν…

Ελπίζουμε ανάλογες εκδηλώσεις να γινόντουσαν και από τις "αριστερές" πατριωτικές παρατάξεις, οι οποίες όμως δεν μένουν αδρανείς· τουλάχιστον όσον αφορά το μνημόνιο και την τουρκική λαίλαπα.
Όταν με το καλό διαλυθεί το βδελυρό ΠΑΣΟΚ, ελπίζουμε οι πατριωτικές δυνάμεις που κώφευαν τόσα χρόνια μέσα στους κόλπους του, να δημιουργήσουν ένα σχηματισμό όπου η λέξη ΠΑΤΡΙΣ δεν θα αποτελεί απαγορευμένη λέξη.

Βέβαια υπάρχει ένας αναβρασμός διαφόρων τάσεων και η διάθεση δημιουργίας σχηματισμών οι οποίοι είναι βαθύτατα πατριωτικοί. Ελπίζουμε όταν θα έρθει η ημέρα των εκλογών, αυτές οι τάσεις να έχουν πραγματωθεί σε κόμματα και να μπορεί ο Έλλην να επιλέξει το πατριωτικό χώρο που τον εκφράζει καλλίτερα, εκτοπίζοντας ΟΛΑ  τα υπάρχοντα κόμματα εντός του κοινοβουλίου.

Βίντεο από την χθεσινή εκδήλωση όπου ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος. Το πλήθος των παρευρισκομένων πρέπει να ήταν 7.000 με 10.000 άτομα.

Περισσότερα

Η δική μας, αληθινή Ελλάδα

Μία πραγματική ιστορία από τα κατεχόμενα πανεπιστήμια...

Του Ν. Σ. Χριστοδουλακη*

Ηταν Παρασκευή και 13. Ιανουάριος του 2012. Ολοι μαζί, στοιβαγμένοι σε μια αίθουσα, ξεκινήσαμε μετ' εμποδίων την παράδοση του μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βλέπετε, ο σύλλογος των φοιτητών, δηλαδή οι κομματικοί εγκάθετοι, μας είχαν πετάξει έξω από το αμφιθέατρο, χωρίς να μας ρωτήσουν. Επρεπε, λέει, να κάνουν συνέλευση προκειμένου να προετοιμαστούν για την παναττική απεργία της 17ης Ιανουαρίου και φυσικά βρήκαν να την κάνουν την ώρα των μαθημάτων. Δημοκρατικές διαδικασίες.

Διωγμένοι λοιπόν εμείς, αναζητήσαμε μια αίθουσα σεμιναρίων και τη γεμίσαμε. Είναι συγκλονιστικό να διαπιστώνει κανείς πόσο μακριά βρίσκονται οι περισσότεροι φοιτητές από την αθλιότητα που χαρακτηρίζει τα πανεπιστήμια τις τελευταίες δεκαετίες. Hρθαν στο μάθημα.

Βρήκα ευκαιρία να τους δείξω ένα άρθρο από το τελευταίο τεύχος του πολύ γνωστού επιστημονικού περιοδικού Nature. Ο τίτλος ήταν «Οι 40 κορυφαίες χώρες του κόσμου στην έρευνα». Η Ελλάδα, σύμφωνα με το πολύ αυστηρό αυτό αγγλικό περιοδικό, κατέχει την 21η θέση. Ακριβώς από πάνω είναι η Ισπανία. Μία θέση πιο πάνω η Γαλλία και, στη 18η θέση, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ελβετία και ακολουθούν όλες οι σκανδιναβικές χώρες.

Ολοι στην αίθουσα γνωρίζαμε ότι η Πολιτεία, προσποιούμενη ότι ενδιαφέρεται, χρηματοδοτεί την έρευνα πολύ λιγότερο απ' ό,τι χρηματοδοτεί τα κόμματα για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να τους πω ότι «αυτή είναι η δική μου Ελλάδα». Ευχήθηκα να γίνει και δική τους και ξεκινήσαμε το μάθημα.

Δεν πέρασαν πέντε λεπτά, η πόρτα άνοιξε χωρίς κάποιος να χτυπήσει, και εισέβαλαν στην αίθουσα οι συνδικαλιστές. Με τη γνωστή εφημερίδα υπό μάλης άρχισαν: «Συνάδελφοι, αυτή την ώρα έπρεπε να είστε στη γενική συνέλευση όπου έχουμε να συζητήσουμε πολύ σοβαρά θέματα και όχι να κάνετε μάθημα. Αν αυτός σας εκβιάζει…», και συνέχισαν προπηλακίζοντας εμένα για τον οποίον γνωρίζουν καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, για να καταλήξουν «…σηκωθείτε τώρα να κατεβείτε στη συνέλευση»

Η αντίδραση των φοιτητών ήταν ακαριαία. Τουλάχιστον τριάντα άτομα σηκώθηκαν όρθια φωνάζοντας: «Αντε τσακιστείτε από εδώ πέρα», «Δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε», «Γιατί κάνετε τη συνέλευση την ώρα των μαθημάτων, αφού υπάρχει ειδική ώρα στο πρόγραμμα για τον σκοπό αυτό;». Αντεξαν δέκα λεπτά οι εισβολείς, παίζοντας την κασέτα τους, και εξαφανίστηκαν καθυβρίζοντας εμένα και τους υπόλοιπους αντιδραστικούς…

Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες με τα παιδιά που ξέρουν καλά ότι και τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να κάνουν αλλά και στις υποχρεώσεις τους να είναι συνεπείς, και προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε ξανά το μάθημα.

Τότε συνέβη αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Μια φοιτήτρια σήκωσε το χέρι της και ζήτησε τον λόγο. Αρχισε να μιλάει:

«Είναι αλήθεια ότι όλοι ζούμε δύσκολες στιγμές σ' αυτόν τον τόπο. Εμείς οι νέοι το καταλαβαίνουμε περισσότερο. Περάσαμε μερικά χρόνια που δεν βλέπαμε τον ήλιο προετοιμάζοντας τον εαυτό μας για να μπούμε στο πανεπιστήμιο. Βρισκόμαστε τώρα εδώ για να σπουδάσουμε και έχουμε όλους αυτούς να βάζουν συνεχώς εμπόδια μπροστά μας. Πώς θα πάει μπροστά αυτός ο τόπος όταν εγώ που θέλω να τον κάνω καλύτερο υποφέρω για να μάθω δυο γράμματα; Συγχωρέστε με για τη συγκίνησή μου αλλά δεν αντέχω άλλο». Αυτά είπε η κοπέλα και ξέσπασε σε λυγμούς.

«Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω», της απάντησα, «από το βάθος της καρδιάς μου όμως, θέλω να σε ευχαριστήσω γι' αυτό που μας προσέφερες. Προσέθεσες στη δική μου Ελλάδα κάτι πολύ σπουδαίο. Να είσαι καλά».

Και συνεχίσαμε το μάθημα.

Αυτά συνέβησαν στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου του 2012.

Τα δάκρυα αυτής της κοπέλας και η συμπεριφορά των συμφοιτητών της μέσα στην αίθουσα με έπεισαν ότι η δική μου Ελλάδα, η αληθινή Ελλάδα, είναι ζωντανή και θα καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα που άφρονες, λιποβαρείς και απάτριδες πολιτικοί τής δημιούργησαν. Θα ξεπεράσει την παγκόσμια χλεύη στην οποία την εξέθεσαν και θα βρεθεί επικεφαλής όχι με τη βοήθεια των αρχαίων της προγόνων μόνο, αλλά με τη δύναμη και την ειλικρίνεια των νέων παιδιών που είχα μπροστά μου εκείνη την Παρασκευή. Να είναι όλα τους καλά.

* Ο δρ Ν. Σ. Χριστοδουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΠΗΓΗ: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_193_24/01/2012_469946

ΣΧΟΛΙΟ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΩΝ:
Οι απειροελάχιστοι, και στον αριθμό και στην αξία, αληταράδες που έχουν καταδικάσει την ανωτάτη παιδεία, στην διάβρωση και στην ανυποληψία, συνεχίζουν με ζέσει και "αγάπη" το καταστροφικό τους έργο. Ακόμα και τώρα, αυτά τα γκρουπούσκουλα, που λαμβάνουν εντολές από τα κόμματα της συντήρησης (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές αριστερίστικες ομαδούλες), τη υποστηρίξει ξένων μυστικών υπηρεσιών, συνεχίζουν να διοικούν τα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα. 

Βαθιά μας πίστη ήταν πάντα, η πολιτεία να κάνει το καθήκον της και να απαλλάξει την παιδεία μας από την βρωμιά. Όμως, όπως φαίνεται, δεν υφίσταται τέτοια διάθεση. Καίτοι έχει ψηφιστεί η κατάργηση τού, ψευδεπώνυμου, ασύλου, η παρανομία στον ιερό χώρο της μαθήσεως ζει και βασιλεύει. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αν οι αγνοί φοιτητές δεν επαναστατήσουν και δεν διεκδικήσουν την ελευθερία τους και τα δικαιώματά τους, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν τα πράγματα.

Περισσότερα

Άγνωστοι αποπειράθηκαν να κλέψουν το κανόνι του αγάλματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο

Μόνο θλίψη και κατήφεια μπορεί να προκαλέσει η είδηση από το Ναύπλιο όπου άγνωστοι αποπειράθηκαν να κλέψουν το κανόνι του αγάλματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από την ομώνυμη πλατεία. Εύχομαι οι δράστες να είναι αλλοδαποί, από τους γνωστούς εχθρούς του έθνους που λυμαίνονται τα τελευταία χρόνια τον τόπο μας.

Προσωπικά, δεν μπορώ να δεχτώ πως μπορεί να κυλάει αίμα ελληνικό, περήφανο κι ηρωικό σε αυτά τα αποβράσματα που θέλησαν να βεβηλώσουν την μνήμη ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες οπλαρχηγούς. Έναν ακούραστο πολεμιστή που έδωσε στην κυριολεξία και την τελευταία ρανίδα του αίματός του για την ελευθερία της πατρίδας και του Χριστού την Πίστη την Αγία, για να μπορούμε εμείς τώρα να μιλάμε και να γράφουμε ελληνικά. Κι όλα αυτά τα έκανε για μια πατρίδα που τον κέρασε απλόχερα το πικρό ποτήρι της αχαριστίας.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης όμως ποτέ δεν παραπονέθηκε για τα δεινά που του πρόσφερε η Ελλάδα ούτε ζήτησε κάποιο αντίτιμο για την μεγαλειώδη προσφορά του. Ό,τι έκανε το έπραξε για την ψυχή του και για όλους εμάς που θα πρέπει να τον μνημονεύουμε ως έναν άγιο του Έθνους μας στις προσευχές μας. Σήμερα η έλλειψη τέτοιων ηρώων είναι εμφανής όσο ποτέ, καθώς ο τόπος μας έχει ανάγκη από άνδρες, με όλη την σημασία της λέξης, να τραβήξουν μπροστά και να θυσιάσουν την βόλεψή τους για το καλό όλων. Να βγάλουν τον ναρκωμένο ελληνικό λαό από το λήθαργο και να αποτινάξουν, ξεκινώντας μια δεύτερη επανάσταση, τον ξενόφερτο τροϊκανό ζυγό που πέρα από εισοδήματα απομυζεί και την εθνική μας κυριαρχία.
Κι όμως, αντί να έχουμε τον Γέρο του Μοριά παράδειγμα κι εικονοστάσι, αντί να προσπαθήσουμε να διδαχθούμε από την ιστορία του και να βρούμε τους πολιτικούς αυτούς άντρες, τους κοινωνικούς ταγούς που κινούνται στα βήματα του και να τους ακολουθήσουμε, τι κάνουμε; Συνεχίζουμε την αχαριστία, βεβηλώνοντας την μνήμη του.
Μπορεί να μην ήμασταν εμείς αυτοί που πήγαμε να λερώσουμε το μνημείο του, αλλά φταίμε κι εμείς που εκθρέψαμε στην κοινωνία αυτά τα τέρατα (ντόπιους ή αλλοδαπούς) που δεν σέβονται ούτε ιερό ούτε όσιο και δεν προστατέψαμε την ιστορία μας. Συγχώρα τους Γέρο! Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι…

Θεόδωρος – Νεκτάριος Ζούμπος

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/01/blog-post_9251.html#ixzz1kkrITKve

ΣΧΟΛΙΟ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΩΝ: 

Είμαστε σίγουροι ότι ήταν λαθρομετανάστες οι βέβηλοι που τόλμησαν να βρωμίσουν με την παρουσία τους τον ιερό χώρο του Οπλαρχηγού μας. 

Θα ήθελαν το κανόνι για να το λιώσουν και να πάρουν το μέταλλο.

Φυσικά αν εμπλέκονται και έλληνες, σκουλήκια, στην όλη υπόθεση η ετυμηγορεία είναι η ίδια:

ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΙΣ

Περισσότερα