ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ και που ανατρέπουν πλήρως τις εσκεμμένες ανακρίβειες των πολυπολιτισμικών κοράκων, για την οθωμανική λαίλαπα.
 |
| κόμης ντε Σουαζέλ Γκουφιέ |
Ο κόμης Ντε Σουαζέλ Γκουφιέ, γόνος παλαιότατης και αριστοκρατικής οικογένειας, ερωτευμένος με την αρχαία Ελλάδα, επισκέπτεται το 1776 την Ελλάδα συνοδεία καλλιτεχνών και ανθρώπων ικανών να τον βοηθήσουν στις έρευνες και στις εργασίες του σαν φιλόσοφος.
Σπούδασε στο κολέγιο του Αρκούρ, δεν ήταν και κανένας αγράμματος κύριε Τατσόπουλε και Σία.
Καταγράφει μνημεία και κάνει λαογραφικές μελέτες για τους κατοίκους της εποχής. Το 1782 εκδίδει τις εργασίες του με τίτλο «Εικονογραφημένη Περιήγηση της Ελλάδας».
Στην Ελλάδα περιλαμβάνει την Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη.
 |
| Χάρτης της Αρχαίας Ελλάδος |
 |
| Χάρτης της "Μοντέρνας" Ελλάδος |
- Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σχόλιά του στην εισαγωγή του 1ου τόμου. Ερχόμενος στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα απογοητεύεται στην αρχή βλέποντας τους Έλληνες έναν υποδουλωμένο λαό. Ονειρεύεται όμως και γράφει (σελίδα 52 , 2η παράγραφος , εκδόσεις Μίλητος):
« Τι ωραίο θέαμα θα ήταν να βλέπαμε ανάμεσα στην πολιτισμένη αλλά σκλάβα Ασία και την ελεύθερη αλλά βάρβαρη Ευρώπη , ένα έθνος αδύναμο στην αρχή και ισχυρό μετά από λίγο, να γεννιέται, να σχηματίζεται και να αυξάνεται για να ενώσει τα αγαθά της ελευθερίας και του πολιτισμού, να απογυμνώνει την μία από την άγρια βαρβαρότητα της, να αποκαθάρει την άλλη από τη σφραγίδα της δουλείας …………»
Τι όραμα και αυτό!
 |
| Από το πρώτο φύλλο του έργου |
- Στην σελίδα 53 , τελευταία παράγραφο, γράφει :
«Σε έναν άλλο λαό θα με καταλάμβανε σίγουρα ένα αίσθημα οίκτου για ανθρώπους καταπιεσμένους από την βία και σκυφτούς μπροστά στην τυραννία .
Τούτοι όμως οι υποτελείς δεν ήταν μόνο άνθρωποι αλλά και απόγονοι των Ελλήνων .Ο σεβασμός μου για το όνομα τους όξυνε στα μάτια μου την κατάπτωση τους».
Μα καλά , τι τους μαθαίνανε στο Αρκούρ;
- Τώρα πόσο αγαπημένοι και μονιασμένοι ήταν Έλληνες και Τούρκοι επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Σελίδα 54):
«….Εδώ , τα πάντα χωρίζουν τα 2 έθνη: θρησκεία, ήθη, έθιμα, όλα συγκρούονται, όλα αλληλομάχονται αδιάκοπα. Γι’ αυτό και από εκείνη την εποχή, οι προσπάθειες τους να βγουν από την δουλεία υπήρξαν συχνότερες και περισσότερες. Αυτό νοιώθω υποχρεωμένος να διακηρύξω απέναντι στην περιφρόνηση που τους δείχνουν και την οποία παραλίγο να συμμεριστώ και εγώ ο ίδιος ….»
Αυτά περί εθνών κλπ μας τα λέει , υπενθυμίζουμε, ξένος επισκέπτης της εποχής που τα είδε και τα έζησε. Τι κρίμα για τους συντελεστές της γνωστής «ιστορικής» τηλεοπτικής σειράς γεννηθήκανε πολύ αργότερα για να έχουν την ίδια αξιοπιστία.
Υπενθυμίζουμε ακόμη κάτι πάρα πολύ σημαντικό· η γαλλική επανάσταση έγινε το 1789, 13 χρόνια δηλαδή, μετά την επίσκεψή του. Άλλη μία κατραπακιά στους ανιστόρητους πανεπιστημιακούς μας και τους χρηματοδότες τους, που αναφέρουν ότι η έννοια έθνος, είναι μία ψευδαίσθηση που δημιουργήθηκε μετά την γαλλική επανάσταση.
 |
| Αριστερά τόμος στα γαλλικά και δεξιά τόμος από την ελληνική μετάφραση |
- Παρακάτω στην ίδια σελίδα γράφει ο αυτόπτης μάρτυρας το εξής συγκλονιστικό :
«……Ποιο σύγχρονο έθνος έχει σηματοδοτήσει την αγάπη του για την ελευθερία με πιο αδιάλειπτο μίσος για τους τυράννους που του την αφαίρεσαν; Είναι λίγο το ότι 4 αιώνες μετά , εξακολουθούν να μισούν τους κατακτητές όσο και την 1η μέρα , έχουν εξεγερθεί μύριες φορές και είναι πρόθυμοι να εξεγερθούν και πάλι ;…..»
Δεν μας λέει τίποτα για ευτυχισμένους γάμους. Γιατί άραγε;
- Στην σελίδα 56 επιμένει και γράφει :
« Ας το πούμε με παρρησία , υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα κάποιοι άνδρες ικανοί να ξαναθυμίσουν τους προγόνους τους .Το πνεύμα της ελευθερίας , που ενέπνευσε τους αρχαίους Έλληνες, διατηρείται στους λαούς που κατοικούν στα βουνά ….»
Δεν τα γράφει ο Παπαρρηγόπουλος, ο ντε Σουαζέλ Γκουφιέ τα λέει !
- Στην σελίδα 57, 58
«……Αν δεν είναι το ριζικό τους να ξαναγίνουν ελεύθεροι , θα λατρεύουν τουλάχιστον, πάντοτε, το όνομα της ελευθερίας …….. Μια έμφυτη φρίκη απέναντι στην καταπίεση, θρεμμένη και δυναμωμένη από το μίσος που εμπνέουν οι αυθαιρεσίες του πασά , αυτό είναι το πάθος που κυριαρχεί στις καρδιές τους , έχοντας γίνει συνώνυμο της ύπαρξής τους …..»
- Στην σελίδα 63 τελειώνει με διορατικότητα (περίπου 40-50 χρόνια πριν την Επανάσταση μην το ξεχνάμε):
«…..η ύπαρξη ενός ελεύθερου κράτους στον Μοριά , η ανεξαρτησία του οποίου θα έκανε τον Τούρκο τόσο αδύναμο που θα ήταν υποχρεωμένος να συναινεί σε καθετί που θα απαιτούσαν τα συνενωμένα συμφέροντα των γειτονικών Δυνάμεων , οι οποίες θα έθεταν την αυτοκρατορία υπό την προστασία τους και θα την διασφάλιζαν έναντι της ολοκληρωτικής καταστροφής , από την οποία και η ίδια πιστεύει ότι απειλείται»
- Σε αυτό το σημείο πιστεύουμε ότι θα πρέπει να αναφέρουμε τι έγραψε μετά την συναναστροφή του με τους κατοίκους της Σίφνου. Γενικά πάντως, το έργο του Γκουφιέ είναι ένας ανεπανάληπτος θησαυρός πατριδογνωσίας· και φυσικά οι ανιστόρητοι καθηγητές των ανύπαρκτων ελληνικών πανεπιστημίων, σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να κατηγορήσουν τον Γάλλο περιηγητή για «εθνικιστικό παραλήρημα». Μας λέει λοιπόν:
«Κατά την είσοδό μου στην Χώρα, βρήκα τους περισσότερους κατοίκους συγκεντρωμένους κάτω από ένα είδος στοάς· με δυσκολία μπόρεσα να απαντήσω στις βιαστικές ερωτήσεις που μου έκαναν· όλοι τους με ρωτούσαν, όλοι τους μου μιλούσαν για το Αλγέρι, την Ισπανία, τους στόλους της, για την βλάβη που ένας πόλεμος θα προκαλούσε στο εμπόριό τους. Την ζάλη όλων αυτών των ερωτήσεων διαδέχθηκε μια στιγμή σιγής· με τα μάτια τους καρφωμένα πάνω μου περίμεναν τις απαντήσεις μου, τις ερευνούσαν, τις συζητούσαν, τις αντιμάχονταν. Στο τέλος, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία απεφάνθησαν και οι πολιτικές τους αποφάσεις έδειξαν να γίνονται δεκτές με σεβασμό.
Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια αυτό που βίωσα τότε· εκείνη ήταν η στιγμή που αποζημίωνε τον ταξιδιώτη για την κούραση, τις προηγούμενες κακουχίες του και τους κινδύνους που είχε διατρέξει. Και αν κατόπιν γεύτηκα παρόμοιες απολαύσεις, καμμιάς η εικόνα δεν ήταν τόσο ζωντανή, ζωηρή και πλήρης. Ένιωσα να μεταφέρομαι στις ωραίες ημέρες της Ελλάδας: οι στοές, οι συνελεύσεις του δήμου, οι γέροντες τους οποίους οι άνθρωποι άκουγαν σιωπηλά και με σεβασμό, οι φιγούρες των ανθρώπων εκείνων, τα ρούχα τους, το λεκτικό τους ιδίωμα. Όλα αυτά μου έφερναν στο μυαλό τους Αθηναίους ή τους Κορινθίους με τις δημόσιες Αγορές του, στις οποίες ένας λαός διψασμένος για ειδήσεις περικύκλωνε τους ξένους και τους ταξιδιώτες.
Η θέρμη με την οποία μου πρόσφεραν φιλοξενία ήρθε να ενισχύσει αυτήν την εικόνα…»
Τέλος, σημαντικό αφιέρωμα κάνει στο Ελληνικό Ίλιον (Τροία), με εκτενή αναφορά στον Όμηρο και άλλους αρχαίους συγγραφείς και επίσκεψη στα τότε μνημεία της περιοχής, όπως ήταν, οι τάφοι του Πατρόκλου, του Αχιλλέως και του Αίαντος, τουλάχιστον 1 αιώνα πριν την ανακάλυψή της από τον Σλήμαν!
Το 1782 εκδίδει τις εργασίες και μελέτες του , γίνεται μέλος της Ακαδημίας Επιγραφών και Φιλολογίας όπως και της Γαλλικής Ακαδημίας .
Πως λέμε Τατσόπουλος και σία; ε, καμμία σχέση.
