Για όλους τους Έλληνες που ξαναπήραν την... στράτα της ξενιτιάς...
Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια
Κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά
Δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια
και έγινε η ζωή τόσο βαριά
Θα κλείσω τα μάτια
θ' απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια
μακριά απ΄τη μιζέρια
θα πάρω την στράτα
και εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια
και όπου με βγάλει
Πού να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει
στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή
τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει
τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή
Θα κλείσω τα μάτια
θ' απλώσω τα χέρια
μακρυά από τη φτώχεια
μακρυά απ΄τη μιζέρια
θα πάρω την στράτα
και εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια
και όπου με βγάλει
Οι στίχοι αυτοί λογοκρίθηκαν, από τους πανύβλακες της δικτατορίας καθώς θεωρήθηκαν κομμουνιστικού... περιεχομένου. Με αυτά και άλλα πολλά, στην μετεμφυλιακή περίοδο, έσπρωχναν στο ανθελληνικό και προδοτικό ΚΚΕ, στιχουργούς - ερμηνευτές - συνθέτες, αλλά και τον απλό κόσμο, που άκουγε αυτά τα ανεπανάληπτα τραγούδια με συγκίνηση και ανατριχίλα.
(Στη συνέχεια το τραγούδι με παραλλαγμένους στίχους θα ερμηνευθεί από την Βίκυ Μοσχολιού.)
Είμαστε ομάδα πολιτών, οι οποίοι, αγανακτισμένοι από την κατάντια του ελληνικού κρατιδίου και των πολιτικών της, αποφασίσαμε να αγωνιστούμε, για τα αυτονόητα, μέσω και του διαδικτύου. Είμαστε ακομμάτιστοι, πολιτικοποιημένοι και αποφασισμένοι να πολεμήσουμε για μία νοικοκυρεμένη Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου