Η τρομοκρατία σχετικά με την προμήθεια 100+ μαχητικών F-35A από την Τουρκική Αεροπορία (ΤΗΚ) επανέρχεται σε τακτικά διαστήματα στον ειδικό τύπο. To γιατί το F-35 θα είναι μια αποτυχία εξετάζεται με λεπτομέρεια στις πηγές [1] και[2] οι οποίες υπογράφονται και από τον Pierre M. Spreyσχεδιαστή δυο πολύ επιτυχημένων μαχητικών, του F-16 και του Α-10. Με λίγα λόγια θα είναι ένα πανάκριβο μαχητικό με φτωχά αεροδυναμικά χαρακτηριστικά, μικρό μεταφερόμενο φορτίο, αργό και εύφλεκτο. Τα “ασυναγώνιστα” πλεονεκτήματα του τα οποία προβάλλονται είναι η ικανότητα απόκρυψης από τα ραντάρ (stealth) και το ηλεκτροοπτικό σύστημα DAS το οποίο επιτυγχάνει μια “απαράμιλλη επίγνωση της τακτικής κατάστασης”. Η Lockheed Martin (LM) κατασκευάστρια του F-35 μας πληροφορεί ότι η ευελιξία δεν έχει πια σημασία (!!!), αφού ο πιλότος με το DAS έχει μάτια παντού και μπορεί να εκτοξεύει πυραύλους προς κάθε κατεύθυνση.
Το αν το F-35 είναι κατάλληλο για τις αμερικανικές ανάγκες μας είναι αδιάφορο, όμως πρέπει να μας προβληματίσει η αγορά του σε μεγάλους αριθμούς από την Τουρκία και η θέρμη με την οποία προωθείται για αγορά από την Ελλάδα όταν θα έχει ξεπεραστεί η κρίση.
Να ξεκινήσουμε από την φιλολογία σχετικά με την τεχνολογία stealth που ενσωματώνει το F-35. H αλήθεια είναι ότι σε σχέση με το μεγάλο αδελφάκι του το F-22 έχει περιορισμένες δυνατότητες απόκρυψης ηλεκτρομαγνητικού ίχνους. Ο αξιόπιστος ιστότοπος ausairpower τεκμηριώνει την φτωχή απόκρυψη του μαχητικού όταν η κίνηση του δεν είναι κάθετη στο ηλεκτρομαγνητικό κύμα του ραντάρ. Χαρακτηριστικά αναφέρεται :
“The root of the survivability problems apparent in the Joint Strike Fighter is that its stealth capabilities are strongly dependent on aspect and threat radar operating band.”
Δηλαδή με άλλα λόγια, είναι stelth μόνο στο ιδανικό σενάριο που έχει να αντιμετωπίσει μόνο ένα ραντάρ, το καταστρέφει και επιστρέφει δίχως να ενοχληθεί. Είναι προφανές ότι αυτό το σενάριο φοβίζει την πιο ασθενή και παρωχημένη αεράμυνα και δεν μας αφορά. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τα F-35 που θα εξαχθούν από τις ΗΠΑ κατά πάσα πιθανότητα θα ενσωματώνουν υποδεέστερα χαρακτηριστικά stealth, είναι και ότι τα χαρακτηριστικά αυτά ισχύουν μόνο στην περίπτωση στην οποία το φορτίο μεταφέρεται στη μικρή εσωτερική αποθήκη οπλισμού. Δηλαδή, πρέπει να “καθαρίσει ο ουρανός” από απειλές για να μεταφέρουν βαρύ οπλικό φορτίο σε εξωτερικούς πυλώνες. Επίσης “νέα ραντάρ” που βασίζονται σε τεχνολογία της δεκαετίας του 1930 και τα οποία δεν εκπέμπουν καθόλου ή λειτουργούν σε άλλες συχνότητες, κάνουν τα αεροσκάφη stealth ορατά όσο και ένα Jumbo Jet. Τα ραντάρ αυτά με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση τα πουλούν οι Ρώσοι ακόμα και η .. Lockheed Martin εδώ και χρόνια. Αν και δεν είναι ικανά ακόμα να κατευθύνουν πυραύλους εναντίων των αεροσκαφών stealth, μπορούν όμως να προειδοποιήσουν τον αμυνόμενο και έτσι να χαθεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.
Τι έχουμε να παρατηρήσουμε για το πολυδιαφημισμένο DAS ; Είναι ότι στο περιβάλλον του Αιγαίου, όπου σε περίπτωση εχθροπραξιών θα γίνεται το αδιαχώρητο από ίχνη και παρεμβολές κάθε είδους, η ικανότητα ενός τέτοιου συστήματος να παρακολουθεί αξιόπιστα εναέριους και επίγειους στόχουςείναι τουλάχιστον αμφίβολη. Σε αυτές τις περιπτώσεις επικρατεί η “ομίχλη του πολέμου” που καλύπτει σχεδόν τα πάντα και όλες οι εμπλοκές θα προϋποθέτουν οπτική αναγνώριση και κλειστή αερομαχία. Σε αυτές τις συνθήκες το χοντροκομμένο F-35 θα είναι στο έλεος ευέλικτων αεροσκαφών όπως το F-16. Αυτή η ιστορία με τους πυραύλους που εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση και καταρρίπτουν ότι πετά θυμίζει ένα παλαιότερο όνειρο που έγινε εφιάλτης στο Βιετνάμ. Και τότε οι Αμερικανοί πίστευαν ότι η νέα τεχνολογία κατευθυνόμενων πυραύλων θα έκανε περιττές τις κλειστές αερομαχίες και την χρήση πυροβόλων. Αυτό το πλήρωσαν ακριβά με μεγάλες απώλειες, και για αυτό στα επόμενα μαχητικά το εσωτερικό πυροβόλο και η ευελιξία ήταν αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της σχεδίασης. Στο κάτω κάτω γιατί αφού μας λένε ότι η ευελιξία δεν έχει σημασία πια, γιατί το F-35 φέρει πυροβόλο εσωτερικά τοποθετημένο ; Για να επιτίθεται σε στόχους εδάφους ; Μα σε αυτή την περίπτωση είναι παραλογισμός να στέλνεις ένα τόσο ακριβό μαχητικό σε χαμηλό ύψος να κινδυνεύει από φτηνά αντιαεροπορικά όπλα.
Το project του JSF σίγουρα θα είχε ακυρωθεί αν δεν ήταν τόσα τα χρήματα που είχαν επενδυθεί και η κατασκευάστρια εταιρία δεν είχε τόσο επιτυχημένο μάρκετινγκ. Η Lockheed Martin είναι ένας κολοσσός που διακινεί δισεκατομμύρια δολάρια σε συμβόλαια και δεν είναι και εύκολο να κάνεις κριτική. Έπειτα το F-35 είναι ένα πολυεθνικό πρόγραμμα η συμμετοχή στο οποίο φαινόταν πολύ ελκυστική πριν μερικά χρόνια. Αφού οι πολιτικοί υπέγραψαν συμβόλαια και επένδυσαν τόσα χρήματα, τώρα είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτούν την γκάφα τους. Αυτή είναι περίπου και η περίπτωση της Τουρκίας που έχει βουλιάξει μέχρι το λαιμό σε αυτό το project.
Μια άλλη παράμετρος η οποία ελάχιστα αναφέρεται, είναι ότι το JSF την εποχή που θα γίνει διαθέσιμο θα είναι ήδη παρωχημένο. Ο εναέριος πόλεμος σε μερικά χρόνια θα κυριαρχείται από εναέρια ρομπότ (UCAV) τα οποία θα αναλαμβάνουν τις επικίνδυνες αποστολές με ένα κλάσμα του κόστους και χωρίς να κινδυνεύουν οι πιλότοι. Είναι πολύ θετικό ότι η EAB έχει έγκαιρα διαγνώσει την τάση και συμμετέχει στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα UCAV nEuron. Η αλήθεια είναι ότι το F-35 δεν θα το γλυτώσουμε για πολιτικούς λόγους, το καλό είναι ότι θα το αγοράσουμε όταν η τιμή του θα έχει αποκλιμακωθεί και σε κάποια μεταγενέστερη έκδοση με λιγότερα προβλήματα και βελτιωμένα χαρακτηριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου