Ναυπηγεία Σκαραμαγκά: «Τα ναυπηγεία του ενός πελάτη…»

Ένα τρανό παράδειγμα που μας αποδεικνύει, ότι είτε το δημόσιο έχει επιχειρήσεις, είτε δεν έχει και τα πάντα παραχωρηθούν σε ιδιώτες, αν οι πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι προδότες, ληστές, δολοπλόκοι, λαμόγια πάντα το Ελληνικό Κράτος θα είναι ζημιωμένο...
Οπότε προφανώς το θέμα δεν είναι το ξεπούλημα της δημοσίας περιουσίας. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ η εκδίωξη του φαύλου πολιτικού συστήματος, από την δεξιά έως την αριστερά.

Έχουμε ανεβάσει και βίντεο από την σημερινή εκπομπή "Πρώτη Γραμμή" στον Σκάι

Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά βρίσκονται υπό ένα περίεργο καθεστώς ιδιοκτησίας με το 25% των μετοχών να ανήκουν στους πρώην ιδιοκτήτες Γερμανούς της Thyssen (το 2001), το υπόλοιπο 75% στον Ισκαντάρ Σάφα (Prininvest) και ατύπως και το ελληνικό δημόσιο αφού παραχωρεί χώρο το οποίο ανήκει σε αυτό και φυσικά αποτελεί και τον μοναδικό πελάτη τους…

Γιατί όμως ο μοναδικός πελάτης είναι το ελληνικό δημόσιο και συγκεκριμένα το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης; Αυτό συνέβη γιατί από το φθινόπωρο του 2010, το υπουργείο Οικονομικών, στην προσπάθειά του να αποφύγει την πληρωμή προστίμου αξίας ύψους 270 εκατομμυρίων ευρώ στην Ε.Ε., είχε διαβεβαιώσει ότι δεν θα κατασκευάζονται πολεμικά πλοία τρίτων χωρών στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Η Ε.Ε. και ο επίτροπος Χοακίν Αλμούνια είχαν αποδεχθεί τις εξηγήσεις και τις είχαν θεωρήσει πλέον «καθεστώς λειτουργίας» των ναυπηγείων στην Ελλάδα. Υπό αυτές τις συνθήκες ευνοήθηκαν όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά μεσογειακά ναυπηγεία, που θα μπορούν πιο εύκολα έτσι να έχουν πρόσβαση σε παραγγελίες από αραβικές χώρες της Μεσογείου.

Το πρόστιμο επιβλήθηκε με την δικαιολογία του αθέμιτου ανταγωνισμού, στην παγκοσμιοποιημένη αγορά, λόγω της παραχώρησης δημόσιας γης για τις εργασίες του ναυπηγείου. Με την συμφωνία λοιπόν αυτή τα ναυπηγεία ουσιαστικά δουλεύουν για το δημόσιο και μόνο αυτό (συμφωνία που έκανε ο τότε υπουργός Εθνικής Αμύνης Ευάγγελος Βενιζέλος)…

Βασικά λοιπόν οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία εχθές, δεν διαμαρτυρήθηκαν στον εργοδότη τους, αλλά σε ένα πελάτη τους, το υπουργείο Εθνικής Αμύνης.

Καταδίκη στο Ευρωδικαστήριο για ενισχύσεις στα Ελληνικά Ναυπηγεία (4 Ιουνίου 2012)

Τ. Τελλογλου «Καθημερινή»

Το 6ο Τμήμα του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων καταδίκασε την Ελλάδα θεωρώντας ότι οι ενισχύσεις προς τα Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. (ΕΝΑΕ) ήταν παράνομες και «ασυμβίβαστες με την κοινή αγορά», επιμένοντας στην ανάκτησή τους από την Ελληνική Δημοκρατία.

Η απόφαση εκδόθηκε στις 28 Ιουνίου 2012. Η προσφυγή που οδήγησε σ’ αυτήν είχε ασκηθεί στις 8 Οκτωβρίου του 2010 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και είχε προκληθεί από παλαιότερες καταγγελλίες των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Το δικαστήριο υπογραμμμίζει ότι ορισμένα μέτρα που συνίστανται σε «εισφορές κεφαλαίου, εγγυήσεις, αντεγγυήσεις και δάνεια προς τα ΕΝΑΕ αποτελούν ενισχύσεις «μη συμβατές με την κοινή αγορά». Η απόφαση αυτή προκλήθηκε επειδή η Ελλάδα δεν είχε ανακτήσει ενισχύσεις σύμφωνα με παλαιότερη απόφαση –την 610 του 2009– με το ίδιο αντικείμενο. H χώρα μας έπρεπε να διασφαλίσει την εκτέλεση της απόφασης σε τέσσερις μήνες.

Για να μην εκτελέσει την απόφαση αυτή η Ελλάδα και η Ε.Ε. κατέληξαν στη συνάντησή τους στις 8 Ιουλίου του 2009 ότι:

– Τα ΕΝΑΕ θα πωλούσαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία τους που συνδέονται αποκλειστικά με τις μη στρατιωτικές δραστηριότητες προκειμένου να επιστρέψουν στο Δημόσιο τις κρατικές ενισχύσεις που είχαν λάβει. Τα Ναυπηγεία θα ανελάμβαναν ακόμα την ευθύνη να μην αναπτύξουν εμπορική δραστηριότητα (στον μη αμυντικό τομέα) τα επόμενα δέκα χρόνια. Δέκα μήνες αργότερα, για να μην εφαρμοσθεί η απόφαση 610/2009 τα ΕΝΑΕ ανελάμβαναν πρόσθετα την υποχρέωση.

– Να πωλήσουν τα περιουσιακά στοιχεία που συνδέονται αποκλειστικά με τις μη στρατιωτικές δραστηριότητες των ΕΝΑΕ.

– Να επιστραφούν στο Δημόσιο τμήματα γης των Ναυπηγείων που είχε παραχωρηθεί στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά για αποκλειστική χρήση, ενώ αυξανόταν η χρονική διάρκεια της δέσμευσης για μη ανάπτυξη εμπορικής δραστηριότητας από 10 σε 15 ετη.

Ο Χοακίν Αλμούνια, μετά τις διαβεβαιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αν οι αποφάσεις εφαρμόζονταν, όπως είχε διαβεβαιώσει η ελληνική πλευρά, τότε η απόφαση 610/2009 θα εθεωρείτο «πλήρως εκτελεσθείσα». Το πρόβλημα ήταν ότι ο νέος ιδιοκτήτης των ΕΝΑΕ, ο Λιβανέζος Ισκαντάρ Σάφα, ελάμβανε ταυτόχρονα διαβεβαιώσεις από κυβερνητικούς αξιωματούχους ότι η απόφαση αυτή θα τροποποιείτο –πράγμα που δεν εγινε φυσικά– προκειμένου να γίνει δυνατόν να εκτελεσθούν τόσο παραγγελίες εμπορικών πλοίων όσο και πολεμικών άλλων χωρών. Το δικαστήριο αποφαίνεται ότι «δυόμισι και πλέον χρόνια από την κοινοποίηση της αρχικής αποφάσεως 610/2009 η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει προβεί στην ανάκτηση κανενός ποσού που να αντιστοιχεί στις επίδικες ενισχύσεις (σ.σ. 270 εκατ. ευρώ).

Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η αδυναμία τόσο της κυβέρνησης Παπανδρέου όσο και της κυβέρνησης Παπαδήμου να δώσουν λύση στα προβλήματα των ναυπηγείων έχουν φέρει πιο κοντά τις ιδιοκτησίες τους (Prininvest - Σάφα, Ταβουλάρη) που φέρονται αποφασισμένες να διεκδικήσουν από κοινού ένα ενιαίο ναυπηγικό φορέα με συμπληρωματικές δραστηριότητες των δύο ναυπηγείων (Σκαραμαγκάς - Ελευσίνα).

Και έχουμε και τον ΟΣΕ

ΟΣΕ: Ζητά αποζημιώσεις 204 εκ. € από Σκαραμαγκά (Μάρτιος 2011)

Με τα φαντάσματα του σκοτεινού παρελθόντος του ΟΣΕ έρχεται αντιμέτωπη η Διοίκηση του Οργανισμού σε μια προσπάθεια να διεκδικήσει αυτά που ανήκουν στην επιχείρηση αλλά και να κλείσει προς όφελός της εκκρεμότητες δεκαετιών.

Σε μια κίνηση ξεκαθαρίσματος, η οποία μπορεί να αποδειχτεί «χρυσάφι» για τον ΟΣΕ, η Διοίκηση προσέφυγε προ μηνών στην ελληνική Δικαιοσύνη διεκδικώντας αποζημιώσεις, ύψους 204 εκ. ευρώ, από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Η προσφυγή αφορά τις συμβάσεις που είχαν υπογραφεί το Δεκέμβριο του 1997 ανάμεσα στις δυο πλευρές και αφορούσαν στην κατασκευή τροχαίου υλικού από τα Ναυπηγεία για λογαριασμό του ΟΣΕ. Αναλυτικά, ο Οργανισμός είχε παραγγείλει έλκων υλικό όπως την κατασκευή ηλεκτραμαξών, αλλά και ελκόμενων βαγονιών.

Ήδη από τότε που υπεγράφη, η συμφωνία απασχόλησε συχνά την επικαιρότητα καθώς το έργο ήταν αρκετά μεγάλο και το κόστος κατασκευής σχεδόν απαγορευτικό, με αποτέλεσμα να υπάρχουν από τότε ισχυρές αμφιβολίες για την υλοποίησή του.

Οι συμβάσεις για την κατασκευή του τροχαίου υλικού που υπεγράφησαν ξεπερνούσαν τα 550εκ. ευρώ και το έργο ανέλαβε κοινοπραξία εταιρειών με συμμετοχή και των Ναυπηγείων. Μερίδα του λέοντος από τις συμβάσεις ως εταιρεία που μετείχε στη κοινοπραξία είχε η Siemens. Σύμφωνα με εκτιμήσεις η συμμετοχή της ήταν σε ποσοστό 65-70%.

http://www.euro2day.gr/news/enterprises/122/articles/630094/Article.aspx

Ακολουθεί η εκπομπή "Πρώτη Γραμμή" στον Σκάι (η ομιλία για τα ναυπηγεία ξεκινά στο 21:20)