Πρός τους απάτριδες διανοητές (Η έννοια του Έθνους και ο Μπακούνιν)

Έχοντας υιοθετήσει όλο το ιδεολογικό οπλοστάσιο του διεθνισμού η σύγχρονη αριστερή διανόηση, λυσσωδώς συστρατεύεται στην διάλυση της συλλογικής ταυτότητος σε καθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, στην τέχνη την πολιτική την κοινωνική στάση συμπεριφορά και νοοτροπία. Η αριστερά αρωγός στο παγκόσμιο σχέδιο της οικονομικής ελίτ της εμπορευματοποίησης της ανθρώπινης ζωής συνεργεί στην κατάργηση όλων των πολιτιστικών και γεωγραφικών συνόρων. Η αριστερή πνευματική ελίτ καθισμένη αναπαυτικά στα υψηλότερα κλιμάκια των κέντρων εξουσίας στίς  κραταιότερες θέσεις των προβαλόμενων δεξαμενών σκέψης, νυχθημερόν πολτοποιεί και ισοπεδώνει τις έννοιες της πατρίδος στο όνομα του πολυφυλετικού διεθνισμού ξεχνώντας επιμελώς πως αυτός για να υπάρξει θα πρέπει να υπάρχουν πρώτα έθνη..  

Οι νεότευκτες «ανθρωπιστικές» τους θεωρίες αυθαίρετα βάπτισαν την συντηριτική ανθρώπινη φύση που επιζητά ασφάλεια και ειρήνη  οπισθοδρομική και τις εθνοφυλετικές ιδιαιτερότητες αντιδραστικές.Και λέμε νεότευκτες και χρησιμοποιούμε το όρο αυθαίρετα αφού τα ιδεολογικά λάβαρα του σοσιαλισμού, οι άγιες ιερές μορφές του σοσιαλισμού (υπαρκτου και ουτοπικού) που επικαλούντε δεν θα συναινούσαν στον λυσσώδη εγχείρημα να κατεβάσουν τον ουρανό στην πολύ προσωπική «πνευματική γή» τους.

 «Η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, να ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρουν κατά τον τρόπο τους, που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα, η σκέψη και η θέληση κάθε λαού.Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων«.(Μ.Μπακουνιν Γράμματα για τον Πατριωτισμό,1869)

Ο ουτοπισμός των σύγχρονων απάτριδων αριστερών στον εξιδεαλισμένο μοντέρνο τύπο ανθρώπου που προβάλουν αρνείται την ζωϊκή ανθρώπινη υπόσταση που επιζητά ασφάλεια, αποκτώντας με την εργασία ιδιοκτησία κληρονομικά μεταβιβάσιμη  στους απογόνους και την επιθυμία  για διαβίωση σε κοινωνία ομοφύλων με κοινά ήθη και έθιμα που θεσμικά την αναγνωρίζουν και την προστατεύουν. Η βασική επιδίωξη για ασφάλεια ώς προυπόθεση για την επιβίωσή με την εξασφάλιση ατομικής ιδιοκτησίας, δημιουργίας οικογένειας ανάμεσα σε ομοφύλους  επιτρέπει σαφή καθορισμό υλικών και πολιτισμικών ορίων. Η σπουδαιότητα του θεσμού της οικογένειας  που συστήνει συγγενικά γένη που απαρτίζουν την κοινωνία είναι καίρια στην προάσπιση της ζωής των μελών απο άλλες ανταγωνιστικές κοινωνικές ομάδες. Είναι ο πυρήνας της κοινωνίας που δημιουργεί σύνορα και σύμβολα, προασπίζοντας έτσι την ανθρώπινη πολλαπλότητα και διαφορετικότητα. Το έθνος που μεμφονται και καταριούνται οι απάτριδες διανοητές προέρχεται φυσικά από αυτην την αρχέγονη πολυπληθή οικογένεια, το γένος, το οποίο στην βάση της επιβίωσής του σχηματίζει  φυλή, από την οποία προέρχονται οι ομο-φυλίες, που το συναποτελούν.  Οι αριστερές απόψεις τους δεν θα βρούνε ιδεολογικό στήριγμα απο τους θεωρητικούς του υπαρκτού σοσιαλισμού μεχρι και τους ακτιβιστές του ουτοπικού σοσιαλισμού ή αναρχισμού. 

«…Ο λαός επίσης είναι από τη φύση του πατριώτης. Αγαπά τη γη όπου γεννήθηκε, το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε…Ο πραγματικός, ζωντανός, ισχυρός, φυσικός πατριωτισμός του λαού, δεν είναι καθόλου εθνικός πατριωτισμός, ούτε καν τοπικός, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του αποκλειστικά κοινοτικός. Αλλά αγαπά ακόμα τη γλώσσα που μιλά…Ταυτίζεται επίσης με τα έθιμα και τις αληθινές ή λαθεμένες αντιλήψεις της χώρας του. Αν αυτά τα έθιμα, αυτές οι ιδέες κι αυτή η γλώσσα καλύπτουν μια περιοχή, τότε αρχίζει να γίνεται πραγματικά ένας τοπικός πατριώτης. Αν καλύπτουν ένα ολόκληρο έθνος, τότε γίνεται ένας εθνικός πατριώτης. Με την έννοια αυτή, κανείς δεν είναι τόσο βαθιά ούτε τόσο ειλικρινά πατριώτης όσο ο λαός…»
(Μ. Μπακούνιν και Ιταλία, 2ο μέρος, σελ. 81-83 μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ: http://www.dimokratia.org/html/apatrides_dianoites.html