Τα ενδύματα της εταιρίας θεωρούνται από τα πιο ποιοτικά και μοντέρνα, πανευρωπαϊκώς.
Αυτό που μάθαμε λοιπόν και μας εξέπληξε, είναι ότι η εν λόγω εταιρεία είναι(;) ελληνική και κατοικοέδρευε στην Λάρισα. Στο εργοστάσιό της δούλευαν 350 Θεσσαλοί και επιπλέον (και αυτό το θεωρούμε άκρως εντυπωσιακό) τα υφάσματα των τζιν της τα κατασκεύαζε η ίδια από θεσσαλικό βαμβάκι.
Μάλιστα καλά διαβάσατε, μιλάμε δηλαδή για ένα προϊόν 100% ελληνικό, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία ίνα, και φτιαγμένο από ελληνικά χέρια.
Η ποιότητά τους θεωρείται εφάμιλλη, αν όχι ανώτερη, από πολλές ξένες κορυφαίες φίρμες. Αποκορύφωμα της ανόδου της εταιρίας είναι και η ανάδειξη του εργοστασίου της στην Λάρισα, ως του δεύτερου (αν δεν απατόμαστε) καλλίτερου εργοστασίου ενδυμάτων στην Ευρώπη.
Όμως εκεί που όλα πάνε καλά, έρχεται το ελληνικό κράτος, ως γνήσιος απόγονος των τουρκομογγόλων, να «εκδικηθεί» την εταιρεία, που τόλμησε να παράγει προϊόντα, εξ ολοκλήρου ελληνικά.
Έτσι φόρο στον φόρο, χαράτσι στο χαράτσι, κατάφεραν (φανταζόμαστε ζητωκραυγάζοντας) οι κρατούντες, να εκδιώξουν το εργοστάσιο, να το μεταφέρουν στην Βουλγαρία και μαζί με αυτό να μεταναστεύσουν, στην γείτονα, και 35 Λαρισαίοι.
Βεβαίως κάποιος μπορεί να πει ότι ο εργοστασιάρχης, τη επελάση της παγκοσμιοποιήσεως και της κατάρας του ελεύθερου εμπορίου, κυνηγώντας το υπερκέρδος, πήγε στην Βουλγαρία με τα φθηνά εργατικά, τα ελαστικά ωράρια και την ελαστική φορολογία. Ίσως· και σίγουρα αυτό έχει συμβεί με πολλές εταιρείες, όμως, οι ευθύνες του ελληνικού κράτους είναι αναντίρρητα τεράστιες, μη μπορώντας να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Μάλιστα μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι η εκδίωξη των βιομηχανιών από την Ελλάδα, έγινε βάσει οργανωμένου σχεδίου, που οι εδώ γραικύλοι εφάρμοσαν με πλήρη επιτυχία.
Οι ξένοι, είτε Γερμανοί είτε Γάλλοι κλπ., διατηρούν βιομηχανίες ή κλείνουν συμβόλαια "φασόν" στην Ελλάδα, γιατί η δραχμή - όταν αυτή προστατεύεται - τούς δίνει μερίδιο στην ελληνική αγορά, ενώ ταυτόχρονα, όταν τα προϊόντα αυτά εξάγονται, τους δίνει ανταγωνιστικότητα. Αν πρέπει να πληρώνουν τους Έλληνες εργάτες σε EURO, θα προτιμήσουν να μετακινήσουν τις βιομη¬χανίες τους στις χώρες τους. Δεν έχουν να χάσουν τίποτε. Στην "ανοιχτή" - λόγω ενοποίησης - ελληνική αγορά, θα μπορούν να "μπαίνουν" κι από τη χώρα τους. Θα ελέγχουν την παραγωγή καλύτερα και θα δίνουν μισθούς στους συμπατριώτες τους και όχι στους ξένους Έλληνες. Αυτό βέβαια στην ευνοϊκότερη περίπτωση για τους συμπατριώτες τους και μόνον εάν για πολιτικούς λόγους θελήσουν να διατηρήσουν την παραγωγή εντός της ευρωπαϊκής ένωσης
ΑπάντησηΔιαγραφή