Οι όμορφοι κομμουνιστές όμορφα απολύουν

Το ότι το ΚΚΕ είναι ένα ιδιότυπο πολιτικό μόρφωμα εκτός πολιτικού συστήματος, που χαίρει μιας επίσης ιδιότυπης ασυλίας, η “Δημιουργία, ξανά!” το είχε καταδείξει από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της. Το ότι αυτό συμβαίνει επειδή το ΚΚΕ λειτουργούσε ως ο στυλοβάτης του δικομματισμού το αντιλαμβάνονται πλέον οι πάντες, εκτός από όσους ανάβουν κάθε πρωί κερί στο εικόνισμα του Στάλιν.

Με την πώληση του 902, το ΚΚΕ αποδεικνύει ότι είναι και ο πιο ανάλγητος καπιταλιστής εργοδότης. Δεν υπάρχει προηγούμενο εταιρείας που να πουλήθηκε και να απέλυσε όλους τους εργαζόμενους.

Όσες έβαλαν λουκέτο προσπάθησαν μέχρι την τελευταία στιγμή να σωθούν, έχοντας να αντιμετωπίσουν, εκτός από τον εφιάλτη της ύφεσης και της έλλειψης ρευστότητας και τις ομάδες κρούσης του ΠΑΜΕ, που με την παραμικρή μείωση προσωπικού απέκλειαν τις εισόδους, σταματούσαν την παραγωγή και ξυλοκοπούσαν όσους είχαν αντίθετη άποψη, εργαζόμενους και εργοδότες.

Όμως ο “πατερούλης” των λαϊκών στρωμάτων, όταν ήρθε η ώρα να διαλέξει, δεν ταλαντεύτηκε ούτε λεπτό. Ο νέος ιδιοκτήτης έθεσε όρο να του παραδοθεί η Ραδιοτηλεοπτική ΑΕ «καθαρή», δηλαδή χωρίς εργαζόμενους. Και το ΚΚΕ συμφώνησε: απολύονται όλοι! Βέβαια, σύμφωνα με τον νόμο που ισχύει (και υπερψήφισε το ΚΚΕ!), είναι παράνομη η απόλυση εργαζόμενων όταν η εταιρεία μεταβιβάζεται εν λειτουργία. Αλλά σιγά να μην ιδρώσει το αυτί των εργατοκτόνων εργατοπατέρων. Βρήκαν το κολπάκι τους: οι εργαζόμενοι θα χωριστούν σε δύο ομάδες και θα περάσουν σε δύο κομματικές επιχειρήσεις από τις οποίες και θα απολυθούν. Όσοι απασχολούνται στην ιστοσελίδα του κόμματος, 902.gr, είναι “τυχεροί”: θα επαναπροσληφθούν με αμοιβή τον μέσο εργατικό μισθό που προβλέπει το νέο καταστατικό του ΚΚΕ, δηλαδή με 600-800 ευρώ.

Το πόσο ασυνεπές είναι αυτό με τις αρχές και τις διακηρύξεις του ΚΚΕ είναι παραπάνω από προφανές. Αλλά είναι συνεπές από μια άποψη: η συνέπεια ουδέποτε ήταν χαρακτηριστικό του Σταλινισμού. Το ΚΚΕ, σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, είχε το μοναδικό, για πολιτικό κόμμα, προνόμιο να δηλώνει επίσημα ότι στόχος του είναι να καταλύσει τον κοινοβουλευτισμό, διατηρώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα να συμμετέχει σ’ αυτόν.

Είχε το μοναδικό προνόμιο να αποτελεί μέρος του νομοθετικού σώματος, κηρύττοντας ανυπακοή και απειθαρχία κάθε φορά που το νομοθετικό σώμα ψήφιζε κάτι που δεν ήταν του γούστου του. 
Είχε το μοναδικό προνόμιο να χρηματοδοτείται μυστικά απ’ ευθείας από την Σοβιετική Ένωση, χωρίς αυτό να συνιστά πράξη εσχάτης προδοσίας. Είχε το μοναδικό προνόμιο να τίθεται υπεράνω νόμου κάθε φορά που οι ομάδες τραμπούκων που οργάνωνε ξεδίπλωναν την κόκκινη σημαία.
 Είχε το μοναδικό προνόμιο να αρνείται οικονομικό έλεγχο για το πώς διαχειρίζεται τα χρήματα των φορολογουμένων, τα οποία πλουσιοπάροχα ενθυλάκωνε, και να μην έχει καμμία κύρωση γι’ αυτό. Το ΚΚΕ εξέθρεψε γενιές αρνητών του κοινοβουλευτισμού και αυτό φαίνεται στη ρητορεία και στην πρακτική των συνιστωσών αλλά και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, που υπήρξε επιμελής μαθητής όλων των κομμουνιστικών σχολείων (αλλά κανενός άλλου…). Το ΚΚΕ, “νομιμοποιώντας” την παρανομία με κομματική κάλυψη έστρωσε το δρόμο για την επέλαση των τραμπούκων της Χ.Α.

Όμως, το μεγαλύτερο, για μένα τουλάχιστον, έγκλημά του ήταν το ότι εξευτέλισε την έννοια του αριστερού. Κάποτε, αριστερός ήταν ο καινοτόμος, ο ανήσυχος για τις αλλαγές στον κόσμο, ο διανοούμενος, ο ευαίσθητος για το σύνολο της κοινωνίας, ο ανοιχτός σε ιδέες, ο ανθρωπιστής των έργων, ο πολίτης του κόσμου, ο αλτρουϊστής. Το ΚΚΕ, αυτή την εικόνα - πρότυπο την αντικατέστησε με το ηλίθιο κομματικό φερέφωνο, που μηρυκάζει ιδέες 150 ετών για να εξηγήσει τον κόσμο του 21ου αιώνα. Κατάντησε ένα ιδεολογικό απολίθωμα, φορέας της πιο μαύρης αντίδρασης, ενός ιδιότυπου υπερσυντηρητικού συνονθυλεύματος εθνικισμού και κρατισμού, του πιο βάρβαρου, για τον σύνολο των εργαζομένων, “ΟΧΙ σε όλα”. Πολλοί μιλούν για τη θεωρία των δύο άκρων. Λάθος: στην Ελλάδα έχουμε ένα μόνο άκρο: την άκρα δεξιά, σε δύο εκδοχές, την κόκκινη και την μαύρη.

Φυσικά όπως προανέφερα, κάτω από το τραπέζι, τα πήγαινε μια χαρά με τα κόμματα που ήταν “ταξικοί του αντίπαλοι”. Το σύνολο σχεδόν του “συστημικού” τύπου, ακόμα και το περιοδικό της αστυνομίας, τυπώνονταν στις εγκαταστάσεις του. Η Τυποεκδοτική τσέπωνε με προνομιακή μεταχείριση τις επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση (των μονοπωλίων, ντε!). Οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν έχαναν την ευκαιρία να υπογραμμίζουν τη “σταθερότητα” του ΚΚΕ, να χαριεντίζονται και να συζητούν με τους ομιλούντες σκελετούς του Σταλινικού μουσείου που έπαιζαν τον ρόλο της  ηγεσίας του.

Στα πάνελ των συστημικών καναλιών, το εκάστοτε ρομπότ που αναπαρήγαγε την κασέτα του Περισσού είχε πάντα εξασφαλισμένη περίοπτη θέση. Οι συστημικοί δημοσιογράφοι το άφηναν πάντα να λέει το ποίημα. Ποτέ δεν το στρίμωξαν. Ποτέ δεν ρώτησαν τα στοιχειώδη: αν βγείτε κυβέρνηση, τι πολίτευμα θα έχουμε; Τι πολιτικό σύστημα θα καθιερώσετε; Αν ο λαός δώσει την πλειοψηφία στο ΚΚΕ, θα έχει τη δυνατότητα να ξαναψηφίσει;

Αυτά τα ερωτήματα που είναι τα πρώτα που γίνονται στο τελευταίο καφενείο, στο τελευταίο ελληνικό χωριό, στα συστημικά πάνελ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΠΟΤΕ! Γιατί; Γιατί το κόλπο δούλευε μια χαρά. Το ΚΚΕ έπρεπε να έχει μια μικρή μεν αλλά υπολογίσιμη δύναμη, για να λειτουργεί ως μπαμπούλας των νοικοκυραίων, δηλαδή ως δεκανίκι των συμμοριών εξουσίας: “Δείτε πόσο παρανοϊκοί είναι αυτοί οι αριστεροί. Θα σας πάρουν τις περιουσίες. Ψηφίστε εμάς, που ξέρουμε να κλέβουμε στα μουλωχτά και να σας δίνουμε κι εσάς το κατιτίς σας.”

Όταν η “Δημιουργία, ξανά!” διατύπωσε το αυτονόητο, πώς για να συμμετέχεις σε ένα παιχνίδι πρέπει να σέβεσαι τους κανόνες του, έπεσαν να μας φάνε. Όταν είπαμε πως αν δεν δέχεσαι οικονομικό έλεγχο πρέπει να σου κόβεται μαχαίρι η κρατική επιχορήγηση και να αναλαμβάνει τη συνέχεια εισαγγελέας, τα τσιράκια του συστημικού τύπου, “δεξιά” και “αριστερά”, με πρώτον τον βαρυσήμαντο ρεπόρτερ των ξόβυζων της Μυκόνου, εφηύραν το τερατώδες ψέμα για τις “750.000 ευρώ που παίρνει ο Τζήμερος”.

Όταν υπογραμμίσαμε το επίσης αυτονόητο ότι δεν μπορούν να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ότι δεν μπορεί να θεωρείται υβριστικό το “μίστερ Τσίπρας” του Χρυσαυγίτη, αλλά ευπρεπές το “γλείψε μου τον π…” του Προέδρου της Βουλής, το “ναζιστόφατσα” της Κανέλλη, το “θα σας κρεμάσουμε” της Μακρή και το “θα μας κλ… τ’ αρχ…” του Τζαμτζή, μας ονόμασαν φίλους των μελανοχιτώνων.

Προκαλούμε λοιπόν, όλο το σύστημα της διαπλοκής να πάρει θέση στο εξής, επίσης αυτονόητο: το ΚΚΕ πούλησε κάτι που δεν του ανήκε! Σας φαίνεται περίεργη η άποψη; Το πιο “ακριβό” περιουσιακό στοιχείο ενός σταθμού πανελλήνιας εμβέλειας, είναι ακριβώς η άδεια πανελλήνιας εμβέλειας! Ο μηχανολογικός εξοπλισμός είναι πλέον σχετικά φτηνός και ο καθένας με μια μικρή επένδυση μπορεί να στήσει ένα κανάλι. Κανένας λοιπόν δεν θα είχε το παραμικρό συμφέρον να αγοράσει τον 902, αν δεν εξέπεμπε πανελληνίως!

Γιατί όμως ο 902 εξασφάλισε πανελλήνια άδεια; (Προσωρινή, να μην το ξεχνάμε, από το 1988 (!), διότι όλες οι κυβερνήσεις ήθελαν να “κρατάνε” τους καναλάρχες: αν δεν είσαι καλό παιδί, θα σου πάρω την άδεια.) Την εξασφάλισε επειδή ήταν ο επίσημος σταθμός του ΚΚΕ. Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό, διότι το συνηθίσαμε, παραβλέποντας ότι είναι σκάνδαλο από μόνο του. Αν η ΝΔ έδινε πανελλήνια άδεια σε έναν δικό της σταθμό με κομματικά στελέχη, που θα λειτουργούσε ως προπαγανδιστικό όργανό της, εξασφαλίζοντας επιπλέον υπεραξία για τον ίδιον τον σταθμό, θα το θεωρούσαμε απαράδεκτο, έτσι δεν είναι; Αν το είχε κάνει το ΠΑΣΟΚ, δεν θα είχαν βγει όλοι οι δημοσιογράφοι “στα κάγκελα” καταγγέλοντας το φαινόμενο ως τρανταχτή περίπτωση κατάχρησης εξουσίας; Αν η Χ.Α., πατώντας στο προηγούμενο του ΚΚΕ, έστηνε έναν δικό της σταθμό και ζητούσε πανελλήνια άδεια, με ποια επιχειρήματα η κυβέρνηση θα την απέρριπτε;

Το ΚΚΕ λοιπόν είχε την άδεια διότι αυτή ήταν ένα ακόμα δωράκι του συστήματος στον μπαμπούλα των νοικοκυραίων. Ως πολιτικό κόμμα, ξαναλέω, την πήρε και την κατείχε, όχι ως ανεξάρτητος επιχειρηματίας. Από πού κι ως πού, λοιπόν τώρα την πουλάει; Μπορεί π.χ. το κανάλι της Βουλής να πουληθεί με τον ίδιο τρόπο σε επιχειρηματία; Από την στιγμή που ο 902 παύει να είναι κομματικός σταθμός δεν θα έπρεπε να ανακληθεί και η άδεια πανελλήνιας εμβέλειας;

Έτσι όμως η αξία του θα ήταν μόνο τα μεταχειρισμένα μηχανήματα των studios, δηλαδή σχεδόν μηδενική. Δεδομένου ότι οι συχνότητες πανελλήνιας εμβέλειας είναι περιορισμένες σε αριθμό και αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση θα μπορούσε να ανακαλέσει τη λειτουργία του 902 και να πουλήσει την συχνότητα η ίδια, ενισχύοντας το Δημόσιο Ταμείο και ανακουφίζοντας, ως ένα βαθμό, από την απάνθρωπη φορολόγηση τους πολίτες. Δεν το έκανε. Λέτε να μην το σκέφτηκε κανείς;

Η πώληση λοιπόν του 902 είναι ακόμα μια αντιλαϊκή, ανήθικη και ουσιαστικά παράνομη συμπαιγνία (όπως πάντα) της κυβέρνησης και του «κολλητηριού» της, του ΚΚΕ. Είναι μεταφορά χρημάτων από τις τσέπες του πολίτη στα σεντούκια των παρανοϊκών του Περισσού. Είναι ακόμα μια πράξη του πελατειακού σήριαλ με τα απειράριθμα επεισόδια. Δυστυχώς όμως για μας, τα κατορθώματά των σεναριογράφων αυτού του τραγικού θεάτρου σκιών δεν είναι μόνο πανελλήνιας εμβέλειας. Είναι παγκόσμιας.

ΠΗΓΗ:http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/08/blog-post_1980.html?utm_source=feedburner