«Επικυρώνω 1 εισιτήριο την ημέρα»

Όλοι ακούσαμε για το περιστατικό που διαδραματίστηκε προχθές σε τρόλεϊ του ΗΛΠΑΠ. Ένας νέος 19 ετών, είχε επιβιβαστεί χωρίς να χτυπήσει εισιτήριο. Στον έλεγχο εισιτηρίων που έγινε, ο νεαρός διαπληκτίζεται με τον ελεγκτή και ίσως και τον οδηγό. Ακόμα δεν έχει βγει κάποιο πόρισμα, αλλά λογικά στην προσπάθειά του να βγει έξω από το τρόλεϊ και να αποφύγει το πρόστιμο, πετάγεται έξω από το όχημα την ώρα που κινούταν. Δυστυχώς πέφτοντας, τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Το χτύπημα ήταν μοιραίο και ύστερα από κάποιες ώρες απεβίωσε.
Ελπίζουμε τα γνωστά κοπρόσκυλα της ψευτοαριστεράς να μη πέσουν σαν κοράκια πάνω στο νεκρό σώμα του παιδιού, για να το μαγαρίσουν. Δεν μπορούμε να εκφράσουμε κάποια άποψη επί του παρόντος, μιας και τα γεγονότα δεν έχουν ξεδιαλύνει. Όμως σίγουρα είναι ένα τραγικότατο γεγονός, ό,τι και να έχει γίνει.

Όμως με αφορμή αυτό το περιστατικό θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το γεγονός κατάματα και να αναλογιστούμε τις συνθήκες που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία και φυσικά πόσο το εισιτήριο αυτό, της μίας και μισής ώρας, των 1,40€ μπορεί να θεωρηθεί ότι ανταποκρίνεται στην τσέπη του Έλληνα.
Για μία φυσιολογική λοιπόν μετακίνηση, που φυσικά ξεπερνάει την μιάμιση ώρα, πρέπει να πληρώσουμε 2,80€ δηλαδή σχεδόν 1.000 παλιές δραχμές....!
Και διαπιστώνουμε κάτι·  ότι για μία μέση απόσταση των 20 περίπου χιλιομέτρων, που θέλει κάποιος να κινηθεί, να τον συμφέρει καλλίτερα να πάρει το αυτοκίνητό του...! 
Και αναρωτιόμαστε, υπάρχει λογική στις τιμολογήσεις των εισιτηρίων; Ακόμα και με την βενζίνη να έχει πάει στα ύψη, ακόμη και έτσι, σε συμφέρει καλλίτερα να μετακινηθείς με το αυτοκίνητό σου.

ΠΡΟΤΑΣΗ

1. Κατάργηση των χάρτινων εισιτηρίων και δημιουργία, τύπου, πιστωτικής κάρτας, η οποία θα στοιχίζει η πρώτη της αγορά, ενδεικτικά, στα 5€, με δύο διαδρομές δώρο και στην συνέχεια, σε ειδικά αντίστοιχα, εκδοτήρια εισιτηρίων ή στα κισσέ των σταθμών, να αγοράζεις διαδρομές, οι οποίες θα φορτώνονται στην μνήμη της, ενώ παραλλήλως θα ενημερωνόμαστε για το υπόλοιπό της.

2. Δραματική μείωση της τιμής του «εισιτηρίου» και κατάργηση της ισχύουσας πολιτικής της μιάμισης ώρας. Θα πρέπει να τιμάται το πολύ 20 λεπτά για όλους η κάθε είσοδος σε οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς. Δηλαδή κάθε φορά που αλλάζεις μέσο θα σου αφαιρούνται 10 λεπτά από την κάρτα σου.
3. Έλεγχος εισιτηρίων πριν μπεις στο μεταφορικό μέσο και όχι κατά την διάρκεια της διαδρομής (λεωφορεία, τραμ, τρόλεϊ) ή κατά την έξοδο (μετρό).
4. Επαναφορά του εισπράκτορα στα λεωφορεία, ο οποίος και θα ελέγχει, στην είσοδο, και δημιουργία ειδικών μπαρών στα μέσα σταθερής τροχιάς, που θα ανοίγουν όταν θα έχει διαδρομές η ειδική κάρτα και παράλληλα ενημέρωση όταν το ποσό εξαντλείται.

Δεν λέμε ότι είναι η τέλεια πρόταση, είναι όμως μία πρόταση σοβαρή (θέλουμε να πιστεύουμε), η οποία και αναβαθμίζει τον κοινωνικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει ένα δημόσιο μέσο μαζικής μεταφοράς. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει και σωστή διαχείριση του εργατικού δυναμικού και των μηχανημάτων, ώστε να μη κυριαρχεί η λαμογιά και η κλεψιά, όπως γινόταν (και γίνεται;) εδώ και δεκάδες χρόνια.

Επειδή όμως η οποιαδήποτε λύση, μπορεί και να μη έρθει ποτέ, τί μπορούμε να κάνουμε με τα σημερινά δεδομένα;

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Εμείς αυτό που λέμε δεν είναι «Δεν πληρώνω», αυτό που λέμε και έχουμε εφαρμόσει, είναι «Επικυρώνω 1 εισιτήριο την ημέρα».

Αυτό πιστεύουμε ότι το σωστό και το δίκαιο.
Κτυπάω το εισιτήριό μου και το κρατάω για μία μέρα τουλάχιστον. Οι ελεγκτές είναι και αυτοί έλληνες που βιώνουν και οι ίδιοι την δραματική κατάσταση που έχουμε περιέλθει όλοι μας. Εξηγούμε με ηρεμία ότι οι δυνατότητές μας είναι για ένα εισιτήριο και ότι δεν χρησιμοποιούμε τα μέσα μεταφοράς τσάμπα. Πια, και το 1.40 € την ημέρα, για τις μετακινήσεις μας θεωρούμε ότι είναι υπερβολικό.
Φανταστείτε έναν νέο άνθρωπο, άνεργο φυσικά, ο οποίος μόνο για να βγει για έναν καφέ, θα πρέπει να δώσει 3€ για εισιτήρια και άλλα 3€, το λιγότερο, για το ρόφημά του.
Για αυτό λέμε: