Κέρδη από ΔΕΚΟ. Πρέπει να διαμοιράζονται στους εργαζομένους τους;

Οι ΔΕΚΟ, όσες έχουν μείνει, είχαν ένα ειδικό καθεστώς πληρωμών που διέφερε των άλλων δημοσίων υπαλλήλων. Ένα καθεστώς υψηλών μισθών, υψηλών επιδομάτων, γρήγορης συνταξιοδότησης. Γενικά βεβαίως, με το που έμπαινες σε οποιονδήποτε κλάδο του δημοσίου, έμπαινες αυτομάτως και σε πορεία συνταξιοδότησης...

Το να «τρουπώσεις»  στο δημόσιο είχε γίνει όνειρο ζωής ενός ολόκληρου λαού. Χαλαρή εργασία, μέχρι και καθόλου εργασία σε πάμπολλες περιπτώσεις, και εξασφάλιση μόνιμης δουλειάς μέχρι την συνταξιοδότηση, με απολαβές από καλές μέχρι και βασιλικές, οδήγησαν τους Έλληνες στα κομματικά γραφεία (κυρίως του ΠΑΣΟΚ του ‘80) να αναζητούν την είσοδό τους στον εργασιακό παράδεισο του δημοσίου. Ακόμη και μικροεπιχειρηματίες εγκατέλειψαν την επιχείρησή τους για να... εξασφαλίσουν το μέλλον τους.

Στις ΔΕΚΟ τώρα, οι οποίες είναι ή ήταν δημόσιες επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, η ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κλπ., στις οποίες βασικά πελάτες είμαστε όλοι οι Έλληνες, υπήρχαν εποχές που ήταν κερδοφόρες (και ίσως και να συνεχίζουν να είναι).

Οι εργαζόμενοι λοιπόν αυτών των επιχειρήσεων διεκδίκησαν και πέτυχαν να πληρώνονται, ως επί το πλείστον, πλουσιοπάροχα (σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζομένους). Και διεκδίκησαν πιο πλούσιες απολαβές, και με το αιτιολογικό, της κερδοφορίας των ΔΕΚΟ.

Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Η κερδοφορία των ΔΕΚΟ πρέπει να πηγαίνει στους εργαζομένους τους ως μπόνους ή να επιστρέφει στον πελάτη ως μείωση στα τιμολόγια; Η απάντηση είναι απλή. ΦΥΣΙΚΑ και το πλεόνασμα των ΔΕΚΟ πρέπει να επιστρέφει στον καταναλωτή ως μείωση στα τιμολόγιά του. Οι Δημόσιες Επιχειρήσεις ΠΡΕΠΕΙ να λειτουργούν προς όφελος όλων των Ελλήνων.

Ως εκ τούτου η οποιαδήποτε παραπανήσια επιδότηση ή αύξηση μισθού σε εργαζομένους των ΔΕΚΟ, θα έπρεπε να θεωρείται διασπάθιση δημοσίου χρήματος και ληστεία του πλούτου των υπολοίπων εργαζομένων, από τις συντεχνίες των κομματόσκυλων, των συνδικαλιστών, των απλών εργαζομένων τους.