Θερινό Πανεπιστήμιο ΣΥΡΙΖΑ: Ένας απολογισμός…

Ένα πολύ ωραίο ευθυμογράφημα, για τις υπέροχες "δημοκρατικές" ανησυχίες αυτού του νεοταξικού κεφαλαιοκρατικιού κόμματος...

Με μεγάλη, ομολογουμένως, επιτυχία έκλεισε το Σάββατο τις εργασίες του το Θερινό Πανεπιστήμιο του ΣΥΡΙΖΑ. Η καρδιά της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (και όλων των δημοκρατικών δυνάμεων) χτύπαγε, κοντά μια βδομάδα, στην πανέμορφη Πορταριά, στο βουνό των Κενταύρων, το μαγευτικό Πήλιο. Ήταν μια χρήσιμη εμπειρία, μια αξιέπαινη πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού, όπως δήλωσε σύνεδρος από την Καρδίτσα, «παρά τη ζέστα [sic], το πανεπιστήμιο πάντρεψε δυνατή τουριστική προβολή της χώρας μας  με πολλή και καλή ιδεολογικοπολιτική ζύμωση».

Ομιλίες επίκαιρες μα και ευθύβολες, πάνω σε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων (κοινωνικοί αποκλεισμοί, κουλτούρα, μετανάστευση, φτώχια, μετα-δημοκρατία, κρίση του καπιταλισμού, φεμινισμός) – πνευματική τροφή για κάθε σκεπτόμενο πολίτη και άνθρωπο.  Έγινε γόνιμος διάλογος, ενώ εντυπωσίασε και ο πλουραλισμός των απόψεων. Δεδομένων, μάλιστα, των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία (αδικίες, διακρίσεις, αποκλεισμοί, κλυδωνισμοί), το θερινό πανεπιστήμιο της Αριστεράς ήταν, αναμφίβολα, μια θετική εμπειρία.

                          

       

Τις εργασίες άνοιξε την Τρίτη το Φεμινιστικό Δίκτυο του ΚΕΑ (EL-FEM) με μια ζεστή και συνάμα χρήσιμη εισήγηση που άγγιξε τις καρδιές των συμμετεχόντων. Την Τετάρτη το βράδυ, όμως, μετά την πολύ ενδιαφέρουσα θεματική ενότητα με τίτλο «Οικοδομώντας την αλληλεγγύη μέσα στην κρίση – προς μία νέα κοινωνία», ένα δυσάρεστο περιστατικό ήλθε να χαλάσει κάπως το ευχάριστο κλίμα: O Γιωργής και η Ρηνιώ, δυο καλοί σύντροφοι από τον ΣΥΡΙΖΑ Αμφιλοχίας με δυνατές πολιτικές ανησυχίες, κατέρρευσαν από ισχυρή κατανάλωση ρακόμελου. Κρίμα, γιατί έτσι έχασαν τον σημαντικό θεματικό άξονα της επομένης με τον πολύ ενδιαφέροντα τίτλο «Ενάντια στον αυταρχικό καπιταλισμό, για μια δημοκρατική, σοσιαλιστική και φεμινιστική Ευρώπη». Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσαν οι εισηγήσεις πάνω στο θέμα «Μετανάστες: Αλληλεγγύη, συλλογική δράση και κοινοί ταξικοί αγώνες», ενώ έννοια-κλειδί στα μαθήματα του θερινού πανεπιστημίου φάνηκε να είναι ο «νέος ακτιβισμός». Ποιος είπε, όμως, ότι ενδιαφέροντα πράγματα ακούγονταν μόνον κατά τη διάρκεια των επίσημων ομιλιών; Λ.χ., στο περιθώριο των εργασιών, η γραφίστρια Μάγια εξηγούσε στους συνέδρους τον τρόπο με τον οποίον η γραφιστική μπορεί να γίνει ένας ισχυρός μοχλός διεύρυνσης της δημοκρατίας, εφόσον απομακρυνθεί από την εξυπηρέτηση της διαφημιστικής κερδοσκοπίας και του κεφαλαίου.

Οι μέρες δεν κύλησαν όμως μόνο με ιδεολογικοπολιτική ζύμωση. Βόγκηξαν τα τσιπουράδικα του Βόλου από τους μερακλήδες συνέδρους διψασμένους για την ζωοδότρα ουσία του αλκοόλ, γιατί καλή η επανάσταση αλλά και τίποτα δεν γίνεται χωρίς να στυλωθείς με ούζο/τσιπουράκι και μεζέ. Η πολιτική συζήτηση για τα προβλήματα της Ελλάδας και του κόσμου έδωσε και πήρε κατά τη διάρκεια των νυχτερινών ουζοκατανύξεων, ενώ το γλεντοκόπι κρατούσε καθημερινά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Κόπηκαν τα γόνατα των τοπικών γκαρσονιών από την ορθοστασία και το διαρκές πήγαιν’ έλα, αλλά, ως αντιστάθμισμα, μάλλον θα πρέπει να ανταμείφθηκαν ικανοποιητικά από το περιεχόμενο των συζητήσεων που απολάμβαναν – θέλοντας και μη – κατά τη διάρκεια του πολύωρου σερβιρίσματος. Το ούζο και το τσίπουρο έρρεε άφθονο. Πολλοί σύνεδροι τρέκλιζαν. Μάλιστα κάποιοι από δαύτους, στις περιηγήσεις τους στο επονομαζόμενο και «βουνό των Κενταύρων» και τελούντες εν ευθυμία, ορκίζονταν ότι είδαν... πραγματικούς Κενταύρους να ξεπροβάλλουν μέσα από τις φυλλωσιές! «Με τόσο μεθύσι που έριξαν οι σύνεδροι τίποτα δεν αποκλείεται. Μέχρι και Κενταύρους μπορεί να είδαν!», σχολίασε τοπικός ταβερνιάρης. «Τέτοιο μεθύσι δεν έχω ξαναδεί. Γερά ποτήρια, μεγάλες μπεκροκανάτες αυτοί οι αριστεροί σύνεδροι», θα προσθέσει με την ευθύτητα του λαϊκού ανθρώπου.

Δυσάρεστη εντύπωση προκάλεσε η απουσία επίσημου καλλιτεχνικού προγράμματος. Η συμμετοχή, λ.χ., των λαοφιλών τροβαδούρων Τσακνή-Μαχαιρίτσα είναι βέβαιον ότι θα συνεισέφερε σημαντικά. Οι Διόσκουροι του καλού «μηνυματικού» τραγουδιού θα είχαν πολλά να δώσουν και η απουσία τους ήταν μια από τις παραλείψεις των διοργανωτών. Ωστόσο, η ευρεία κατανάλωση αναπτήρων έδειξε ότι το κέφι δεν έλειψε. Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια των εργασιών του θερινού πανεπιστημίου, παρατηρήθηκε έλλειψη Bic και Cricket στα περίπτερα της ευρύτερης περιοχής της Πορταριάς, αφού κάθε βράδυ μπαγλαμαδάκια και κιθαρίτσες έπαιρναν φωτιά (το ίδιο και οι αναπτήρες των μερακλωμένων συνέδρων) και οι πενιές που ενίσχυαν την νυχτερινή ευωχία λειτούργησαν σαν βάλσαμο στις ταλαιπωρημένες από την κρίση ψυχές των συμμετεχόντων.

Δεν έλειψαν, ωστόσο, και κάποια επεισόδια που χάλασαν – ευτυχώς μόνον προς στιγμήν – τη διάθεση των αριστερών συνέδρων. Την Πέμπτη αργά το πρωί, μια «εξαέρωση» πελοποννήσιου ακτιβιστή επέσυρε την μήνιν του παριστάμενου Νίκου Βούτση, ο οποίος, άμα τω ακούσματι του (δύσοσμου) ήχου, πετάχτηκε σαν ελατήριο επιτιμώντας τον δράστη. Ο λόγος; Εξέλαβε τον πελοποννησιακό «αερισμό» ως ένδειξη απαρέσκειας προς τον ευρισκόμενο στο βήμα καθηγητή Τσακαλώτο, ο οποίος ανέλυε με την γνωστή του ενάργεια τις αιτίες της παγκόσμιας κρίσης. «Ρε σύντροφε, έκλασες ενώ μιλάει ο σύντροφος Ευκλείδης;», ρώτησε με αυστηρότητα ο Βούτσης. Τελικά δόθηκαν αμοιβαίες εξηγήσεις και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν. Μάλιστα, την ώρα που το άγρυπνο μάτι του Βούτση ενετόπιζε τον δράστη, ο καλός πολιτικός έτρωγε ένα σάντουιτς, πράγμα που αποδεικνύει ότι τελικά μπορεί και να ακούει και να τρώει ταυτοχρόνως χωρίς το παραμικρό πρόβλημα, διαψεύδοντας τους επικριτές του…

Γενικά μιλώντας, στο θερινό πανεπιστήμιο Πορταριάς επικρατούσε μια γλυκιά, όμορφη ελευθεριότητα, παντρεμένη όμως και με αρκετό κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό. Το στυλ των συμμετεχόντων χαρακτηριστικά ανέμελο, απόδειξη του ότι η σοβαρή ιδεολογικοπολιτική συζήτηση δεν προαπαιτεί επίσημες εμφανίσεις και αστικές τυπικότητες. Αν εξαιρέσεις τα καλοσιδερωμένα polo του Αλέξη (μολονότι το ότι φορούσε GANT και Timberland ενόχλησε αρκετά τον Πάνο Λάμπρου της ΑΚΟΑ, ο οποίος και σχολίασε δυσμενώς τις sartorial επιλογές του Προέδρου ως δυνάμει παρεξηγήσιμες), την τιμητική τους είχαν ξεχειλωμένα ασιδέρωτα μακό, πέδιλα/σαγιονάρες, αμάνικες μπλούζες, γιλέκα πολεμικού ανταποκριτή (να χωράει το μπουκαλάκι, τα Rizla, ο Old Holborn και τα ρέστα), γυναικεία πόδια με φτέρνες-τσιμέντο και άβαφα νύχια, αλογοουρές με φαλάκρα – τα γνωστά… 

Έτσι, ο αριστερός διανοούμενος-κοινωνιολόγος Γεράσιμος Νοταράς, από το στρατηγείο του στην Αθήνα, τσίνησε λίγο μόλις πληροφορήθηκε περί  των «ανέμελων» ενδυματικών επιλογών των παρισταμένων, αναπολώντας – σε δήλωσή του σε δημοσιογράφο της Αυγής – το συνδυασμό αγωνιστικής διάθεσης και κομψότητας που χαρακτήριζε παλαιούς αριστερούς: «Δεν είναι πάντα σύμφυτη η αριστερή οπτική και συνείδηση με την προχειρότητα στην αμφίεση. Δείτε, υπήρξαν και υπάρχουν και κομψοί αριστεροί αγωνιστές, όπως ας πούμε εγώ ή ο μακαρίτης ο Λυκούργος Καλλέργης».

              Γεράσιμος Νοταράς

         Λυκούργος Καλλέργης

Δεν έλειψαν, όμως, και τα ευτράπελα. Την Παρασκευή το απογευματάκι, στις τελευταίες σειρές της αίθουσας συνεδριάσεων, συνελήφθη μεσήλιξ σύνεδρος αυνανιζόμενος. Κάλυπτε, μάλιστα, το κινούμενο στους ρυθμούς της παλινδρομήσεως χέρι του με το βιβλίο της Naomi Klein Το Δόγμα του Σοκ. Μόλις το νέο διαδόθηκε, κάτοικοι της περιοχής απέδωσαν την πράξη στην θεματολογία των συνεδριάσεων και την ποιότητα των εισηγήσεων. Δημοσιογράφος ρώτησε μήπως την ώρα εκείνη βρισκόταν στο βήμα η Ρένα Δούρου, αλλά η ερώτηση απορρίφθηκε αυτόχρημα ως σεξιστική. Τελικά, πιστεύουμε ότι η εκτονωτική πράξη θα πρέπει μάλλον να αποδοθεί στον – γνωστό τοις πάσι – ερωτισμό που αποπνέει η πανέμορφη Πορταριά. Μάλιστα, ο Δημήτρης Στρατούλης έσπευσε αμέσως να αθωώσει τον αυτοϊκανοποιούμενο συνομήλικο του σύντροφο, λέγοντας ότι η ελευθερία στην σεξουαλική έκφραση είναι για την Αριστερά πάντα αδιαπραγμάτευτη. Η θέση του έγινε ασμένως δεκτή από τους συνέδρους που τον χειροκρότησαν. Και μια μικρή ένσταση που φάνηκε να διατηρεί ο Νίκος Βούτσης, μετά από ελάχιστα λεπτά έδειξε να εξαερώνεται δείχνοντας και το μεγαλείο του ανδρός, αφού ο Νίκος μπόρεσε και «κατάπιε», μέσα σε λίγες μόνο ώρες, δύο περίεργα περιστατικά – και του αεριζομένου και του αυνανιζομένου.

 

Τις πέντε μέρες που βάστηξε [sic] το θερινό πανεπιστήμιο, μπήκαν [sic] και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα: «Είναι ο φεμινισμός εκτός μόδας ή τον χρειαζόμαστε;» «Τον χρειαζόμαστε» αποφάνθηκαν οι σύνεδροι, ενώ στο φλέγον ερώτημα της επόμενης μέρας «Ευρωπαϊκά Συνδικάτα: Αντέχουν στην πρόκληση;», η απάντηση υπήρξε θετική – και μάλιστα ομοφώνως. Θανατηφόρο χτύπημα στον καπιταλισμό και τον αυταρχισμό επέφερε, με την εισήγησή του, ο καθηγητής  του (αναπόφευκτου) Παντείου, Χριστόπουλος. [Να σημειωθεί κάπου εδώ η σημαντική εκπροσώπηση του Παντείου, κάτι που απετέλεσε, ευθύς εξ αρχής, εγγύηση για επιστημονική επάρκεια του θερινού πανεπιστημίου από ένα επίπεδο και πάνω.] Η σύζυγός του (και τηλεοπτική παρτεναίρ του επαρκέστατου επαναστάτη δημοσιογράφου Κώστα Αρβανίτη), Μαριλένα Κατσίμη, έτρεμε σύγκορμη από ικανοποίηση, ζητώντας και εκείνη περισσότερα ατομικά δικαιώματα και κατάργηση των πολιτικών καταστολής. Η Μαϊτέ Μόλα – που καταχειροκροτήθηκε –  δεν έδειξε πρόθυμη (ούτε αυτή) να χαριστεί στον καπιταλισμό και κάλεσε σε συστράτευση όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας, ενώ έδωσε ραντεβού τον Σεπτέμβρη στους δρόμους με αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Τέλος, συγκλόνισε η παρέμβαση του Γιάννη Μηλιού (ή Μήλιου [sic] , όπως τον λέει ο Χατζηνικολάου) που ζήτησε επιτακτικά «να μπολιαστεί η παγκόσμια διακυβέρνηση με περσότερη δημοκρατία και ελευθερία», μια θέση που έγινε δεκτή από τους συνέδρους με ουρανομήκεις ζητωκραυγές. Ας επισημανθεί ότι στο θερινό αυτό πανεπιστήμιο ευρεία υπήρξε η συμμετοχή ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων, που αποτελούν πλέον τις δυνάμεις εμπροσθοφυλακής του ΣΥΡΙΖΑ, καθόσον τούς έχουν ψαλιδίσει τους μισθούς και μέσω του συγκεκριμένου ριζοσπαστικού κόμματος προσδοκούν «παλιννόστηση» του κομμένου μισθολογικού ποσοστού. 

Το θερινό πανεπιστήμιο ολοκλήρωσε τη λειτουργία του με γερό τσιμπούσι και «λαϊκή γιορτή» [sic] στην πλατεία της Πορταριάς. Πίσω από το τσούγκρισμα των ποτηριών έβλεπες στα μάτια των συνέδρων μια πρωτόφαντη λάμψη – όχι λάμψη από το πολύ πιοτό, αλλά από τη βεβαιότητα ότι ένας άλλος κόσμος είναι μπορετός. Στους παρισταμένους δωρήθηκαν, δια της γοητευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Ζωής Κωνσταντοπούλου, σε μια κομψή συσκευασία, τα βιβλία Χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε; του Χρόνη Μίσιου και Παγκόσμιος Μινώταυρος του Γιάννη Βαρουφάκη, μαζί με CD του αγωνιστή ηθοποιού Νίκου Καλογερόπουλου με το μεγάλο hit Καραϊσκάκης (το οποίο και ακούστηκε μέχρι εξαντλήσεως στις βραδινές μαζώξεις των συνέδρων).  Βonus track, μια ιστορική ομιλία-αγόρευση του πατέρα της Ζωής και τ. Προέδρου του ΣΥΝ, Νίκου Κωνσταντόπουλου, στο Ειδικό Δικαστήριο.

Θετική, λοιπόν, η γενική αποτίμηση του Θερινού Πανεπιστημίου. Μοναδική, ίσως, ένσταση που θα είχαμε να καταθέσουμε είναι ότι ο σημαντικός αυτός θεσμός θα πρέπει να διαφοροποιηθεί λιγάκι, ως προς το περιεχόμενο και τους εισηγητές, από τα συμβατικά πανεπιστήμια, ταυτόχρονα δε να αλλάξει και ονομασία. Τι να το κάνουμε ένα ακόμα «πανεπιστήμιο», όταν η «ανανεωτική» αριστερά, που ασκεί τον έλεγχο στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν, έχει διαμορφώσει όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια σε ιδρύματα προδιαγραφών θερινού πανεπιστημίου Πορταριάς; Όχι, λοιπόν. Φρονούμε ότι χρειάζεται ένας άλλος τίτλος που να αναδεικνύει όλη τη δυναμική του καταπληκτικού αυτού θεσμού. Η δική μας πρόταση; Θερινό Αφουγκραστήριο. Αυτός ίσως να είναι ένας πολύ πιο ενδεδειγμένος – και δημοκρατικός – τίτλος

ΠΗΓΗ:  http://vapsomalliades.blogspot.gr/search?updated-max=2012-08-02T12:26:00%2B03:00&max-results=1