Στα 1868 η ελληνική κυβέρνηση με προτροπή του Μιχαήλ Σπυρομήλιου (1800-1880) παράγγειλε 16.000 καραμπίνες τύπου Remington με επαναληπτικό μηχανισμό οπισθογεμούς όπλισης από τη Μεγάλη Βρεττανία. Για το λόγο αυτό κατέβαλε σε μετρητά προκαταβολικά ένα ευσεβέστατο ποσό προς τη βρεττανική κυβέρνηση! Τα όπλα αυτά ποτέ δεν έφθασαν στο προορισμό τους στην Ελλάδα! ''Χάθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής''!!!.Έτσι ο σοφός Σπυρομήλιος μην έχοντας πλέον άλλη επιλογή (χρήματα άλλα δεν υπήρχαν) έδωσε εντολή σε κάποιον έλληνα οπλουργό του ελληνικού στρατού ονόματι Μυλωνά (σύμφωνα και με άλλες πηγές ταγματάρχης1), να κατασκευάσει όσες περισσότερες γινόταν καραμπίνες τύπου Remington 2 για χρήση του ελληνικού στρατού ο οποίος τότε ήταν κακοπλισμένος με παλαιά και φθαρμένα όπλα ακατάλληλα για την άμυνα της χώρας. Δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για τον οπλουργό αυτόν πέραν του επιθέτου του.
Όσα είναι γνωστά για τον Μυλωνά προέρχονται από πληροφορίες του Πολεμικού Μουσείου του Ιταλικού Στρατιωτικού Φρουραρχείου (Τρίτου Σώματος Ιταλικού Στρατού) πού έδρευε στη βορειοϊταλική πόλη της Πάδουας πρό 27 ετών ακόμα (επί της Via Altinate 3) και πού τότε είχα επισκεφθεί γιά κάποιες ιστορικές έρευνες πάνω στην ασφυξία με δηλητηριώδη αέρια των εμπολέμων ιταλών και αυστριακών στρατιωτών κατά τη διάρκεια των 16 μαχών πού έλαβαν χώρα στο Ισόντσο της Βορείου Ιταλίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ενημέρωση σχετικά με τον οπλουργό Μυλωνά προήλθε από τον Ιταλό αξιωματικό του μουσείου ειδήμων τέτοιων θεμάτων, καθώς οι μοναδικές σήμερα σωζώμενες καραμπίνες του αποτελούν συλλεκτικά κομμάτια προφανώς μεγάλης αξίας.
Ο δυναμικός και πατριώτης Μυλωνάς εκπλήρωσε την επιθυμία αυτή της ελληνικής κυβέρνησης, παραδίδοντας 8 χιλιάδες καραμπίνες τύπου Remington πού του ζητήθηκαν. Στον υποκόπανο κάθε καραμπίνας έθεσε το σήμα του με την υπογραφή ''Μυλωνάς''. Έκτοτε οι καραμπίνες αυτές ονομάστηκαν από τον ελληνικό στρατό ''Μυλωνάδες'' και με αυτή την ονομασία έμειναν στην ιστορία. Τέτοιες καραμπίνες κοσμούν κάποια ιταλικά μουσεία πολέμου αλλά και άλλα μερικών βαλκανικών χωρών όπως και αυτό του Πολεμικού Μουσείου της Κωνσταντινουπόλεως.
Στη φωτογραφία βλέπουμε τρείς καραμπίνες σε χρήση του ελληνικού στρατού κατά τον ελληνο-τουρκικό πόλεμο του 1897. Η αριστερή είναι καραμπίνα γαλλικής κατασκευής εμπροσθογεμής με μεταλλική βέργα, η μεσαία είναι ελληνικής κατασκευής πάλι μέ βέργα του οπλοποιού Μυλωνά, η δεξιά είναι οθωμανική καραμπίνα γερμανικού τύπου μέ βέργα. (Φέρει στον υποκόπανο το έμβλημα του οθωμανικού στρατού το γνωστό ''Ασκερί Τουγκρασί'' (έμβλημα πού αντικατέστησε ο Κεμάλ Ατατούρκ με αυτό της νεώτερης Ρεπουμπλικανικής Τουρκίας ήδη από τα 1921). Κάτω από τις καραμπίνες διακρίνεται το φέσι έλληνος αξιωματικού των τσολιάδων (ευζώνων), πού τότε αποτελούσε το κυρίως σώμα κρούσεως της ''ελίτ'' του ελληνικού στρατού. Φέρει το σχόλιο Yunan Fesi (Ελληνικό Φέσι) στα τουρκικά και στα αγγλικά από κάτω.
Κάποιες από τις καραμπίνες πού έφτιαξε ο θρυλικός έλληνας οπλουργός χρησιμοποιήθηκαν 29 χρόνια αργότερα στη μάχη του Δομοκού 3 (1897) όπου ο ελληνικός στρατός ηττήθηκε οικτρά. Τα ελληνικά αυτά εκθέματα του τουρκικού μουσείου αποτελούν τωτινά λάφυρα πού έπεσαν στη κατοχή του οθωμανικού στρατού.
Η Μεγάλη Βρεττανία ''τσέπωσε τα χρήματα'' πού πλήρωσε η Ελλάδα για τις καραμπίνες και ουδέποτε τα επέστρεψε παρόλες τις ενστάσεις του ελληνικού κράτους! Η υπόθεση ξεχάστηκε, και ''διαγράφηκε''! Ποιός θα ασχοληθεί σήμερα με τέτοιες ευτελείς λεπτομέρειες!!! Η Ελλάδα όμως πρέπει να πληρώσει εξάπαντος το χρέος της σε 300 δις Ευρώ ! Σημειωτέον ότι τις καραμπίνες Remington στα 1868 η Ελλάδα τις πλήρωσε με χρυσό!
Ραφαήλ Διαμαντής
--------------------------------------------------------------------------------
Σημειώσεις
1. Tο τυφέκιο Μυλωνά, γνωστό επίσης στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία ως M1872 Greek Mylonas ήταν όπλο του ελληνικού στρατού επινόησης του Ευστάθιου Μυλωνά, αρχιτεχνίτη του Οπλοστασίου, όταν εργαζόταν στις τεχνικές εγκαταστάσεις στην Εφορεία Υλικού Πολέμου, ΕΥΠ στην Αθήνα, εκ του οποίου και έλαβε το όνομα.
2. Το τυφέκιο αυτό έλαβε το αριθμό υποδείγματος 1872 από το έτος της πρώτης κατασκευής του. Το 1874 το Υπουργείο των Στρατιωτικών μετά από πολλές επιτυχείς δοκιμές ενέκρινε την προμήθειά του από τον ελληνικό στρατό. Υπήρχε σε τρείς εκδόσεις σύμφωνα με την αντίστοιχη γαλλική κατασκευαστική συνήθεια: τυφέκιο του πεζικού, αραβίδα του ιππικού και βραχύκαννο του πυροβολικού. Οι διαστάσεις τους ήσαν οι αντίστοιχες των όπλων γαλλικού υποδείγματος 1866 (Σασεπώ). Ο μηχανισμός διάνοιξης του εμφράγματος του ουραίου της κάννης ενεργοποιούνταν με τη βοήθεια μοχλού που απέληγε σε σχετικά μεγάλη σφαιροειδή λαβή. Η τροφοδοσία γινόταν με εισαγωγή ενός ολομεταλλικού κεντρόφλεκτου φυσιγγίου όπως του γαλλικού τυφεκίου υποδείγματος 1874 Γκρα το οποίο υιοθετήθηκε ως επίσημο υπόδειγμα του ελληνικού στρατού το 1877.
3. Το τυφέκιο Μυλωνά είναι βέβαιο ότι χρησιμοποιήθηκε απο ορισμένες μονάδες κατά την εισβολή του στρατού στη Θεσσαλία τον Ιανουάριο του 1878 και στις μετέπειτα κινητοποιήσεις, όχι όμως και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όπου δεν γίνεται αναφορά για τη χρήση τέτοιων όπλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου