του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥΟ άθλιος θίασος που συγκυβερνά κλονίζεται. Όχι γιατί διαφωνούν στην ουσία της πολιτικής που σαν πιστά ανδρείκελα έδωσαν «όρκο τιμής» να εφαρμόσουν, αλλά γιατί όλα δείχνουν πως, τα επίχειρα που είναι καρπός της απροκάλυπτης δουλικότητας, θα κάνουν απειλητική την εμφάνισή τους με μορφή χιονοστιβάδας.
Καλύτερα ορθοί παρά ταπεινωμένοι…
Η μετεκλογική αποβλάκωση δείχνει να υποχωρεί μαζί με τον καλοκαιρινό καύσωνα, και η οργανωμένη αντίσταση στον εφιάλτη δείχνει να αγκαλίζει κοντολογίς το σύνολο της κοινωνίας που συνθλίβεται σε συνθήκες τριτοκοσμικής δυστυχίας. Ένστολοι, γιατροί, νοσηλευτές, καθηγητές, συνταξιούχοι… ο ένας μετά τον άλλο... Οι κλάδοι των εργαζομένων δείχνουν πως αποφασίζουν πως είναι προτιμότερο να αντιστέκονται ορθοί, παρά να οδηγηθούν στο θάνατο ταπεινωμένοι...
Γκάλοπ νάρκη στο πολιτικό σκηνικό…
Ο ένας μετά τον άλλο καλούνται να γευτούν το τίμημα τόσο των έργων όσο και της πολιτικής διγλωσσίας τους.
Η προσδοκία πως τη λύση θα την φέρουν εκείνοι που εξαπάτησαν και συγκυβερνούν ως αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες, εξανεμίζεται ταχιά…
Η εναλλακτική ελπίδα πως η φούσκα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει ατμομηχανή πολιτικού διεξόδου, εξανεμίζεται επίσης ταχιά, και όλοι προσγειώνονται στην αμείλικτη πραγματικότητα…
Η πολιτική ατολμία της παραδοσιακής Αριστεράς, «εξαργυρώθηκε» με το εκλογικό αποτέλεσμα, και όλα δείχνουν πως στριφογυρίζει στον «πάτο» αναζητώντας διέξοδο. Διέξοδος όμως με όχημα την πολιτική ατολμία όταν η κοινωνία ολόκληρη ταπεινώνεται, δεν μπορεί να υπάρξει…
Το νεοναζιστικό κόμμα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που επενδύει αταλάντευτα στον στοχευμένο πολιτικό ακτιβισμό εμφανίζεται δυναμωμένο.
Την ίδια στιγμή τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το γαλαζοπράσινο ναυάγιο απειλούν με ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση τα κόμματα που οδήγησαν τον τόπο στην καταστροφή…
Η αθλιότητα θορυβημένη αναζητά σανίδα σωτηρίας…
Η κορυφαία πολιτική λαμογιά του «Αριστερού» μαϊντανού, δυναμώνει της τάσεις αποσυσπείρωσης στο κόμμα της ντροπής, και αυτές εμφανίζονται πολύ περισσότερο δυναμωμένες στην ίδια την κοινωνία…
Ο νεόκοπος και λιπαρός «σοσιαληστής» ηγέτης, που διέπρεψε ως ο διαπραγματευτής που παρέδωσε στις συμμορίες και το τελευταίο ίχνος πολιτικής αξιοπρέπειας. επιχειρεί με επικοινωνιακά καμώματα – τόσο στο κόμμα του ως ντεκορατέρ, όσο και στη θλιβερή συγκυβέρνηση ως δήθεν διαφωνών – να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Η καινούρια θεατρική παράσταση τον θέλει να εμφανίζεται ως ο άνθρωπος που θέτει θέμα τήρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων που είχαν συμφωνηθεί. Μη μασάτε…
Αυτοί ξεχνούν… Αλλά εμείς οφείλουμε να θυμόμαστε πως ο συνεκτικός κρίκος του κορμού αυτής της κυβέρνησης, δεν είναι οι «προεκλογικές τους δεσμεύσεις», αλλά οι υπογραφές της ταπείνωσης με τις οποίες οι «ταγοί» της παρέδωσαν στις συμμορίες την πολιτική και εθνική τους αξιοπρέπεια.
Η παραπομπή του άθλιου πρωθυπουργού με το πατσαβουρόχαρτο…
Του αδίστακτου πολιτικού ραμολιμέντου που παρέδωσε στο Καστελόριζο την αξιοπρέπεια της χώρας του στις συμμορίες των εκβιαστών, δημιουργεί έναν καινούριο πονοκέφαλο από τον οποίο κανείς δεν πρόκειται να βγει αλώβητος.
Η κίνηση των δικαστών να παραπέμψουν το όλο ζήτημα στη Βουλή, θέτει αντικειμενικά τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Το αίμα των δολοφονημένων συμπολιτών μας ζητά δικαίωση…
Οι θλιβεροί πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος αναζητούν προσχήματα για τη συγκάλυψη του εθνικού εγκλήματος…
Και μέσα σ αυτό το πολυσύνθετο πολιτικό σκηνικό…
Έρχεται ο ματωμένος Δεκέμβρης…
Η κοινωνία που θα έχει πρακτικά ισοπεδωθεί, δε θα αργήσει να αντιληφθεί πως ο ξεσηκωμός της είναι μονόδρομος.
Το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι, γι αυτό και δια χειρός Δένδια τα τάγματα εφόδου ετοιμάζονται να προστατεύσουν τα πολιτικά ανδρείκελα που λυμαίνονται τον τόπο για λογαριασμό των συμμοριών.
Οι τελευταίες ελπίδες των αφελών θα έχουν πρακτικά εξανεμιστεί, και το ανελέητο πλιάτσικο δε θα έχει αφήσει πίσω του παρά μονάχα οργή και ερείπια.
Η μεγάλη σύγκρουση έρχεται…
Αλλά αυτό δείχνουν να μην το αντιλαμβάνονται επαρκώς, όλοι εκείνοι οι οποίοι υποτίθεται ότι κομπορρημονούν για το δημοκρατικό μέλλον του τόπου.
Ο κίνδυνος να καρπωθεί ο νεοναζισμός, τόσο την οργή όσο και την αίσθηση ότι μπορεί να αποτελέσει τον εμπνευστή, τον οργανωτή και το φορέα που θα κλιμακώσει αυτή τη σύγκρουση είναι υπαρκτός.
Είναι καιρός η «προοδευτική» αηδία που μαστίζει τον τόπο με την απεραντολογία της, τη λαθροκουταμάρα που τη δέρνει, και την ανοχή στα νεοταξίτικα τσουτσέκια και λοιπά φρόκαλα του εθνομηδενισμού, να αναλογιστεί τις τεράστιες ευθύνες της και να συνειδητοποιήσει που παραδίδει τη χώρα.
Ξυπνήστε όργια… γιατί αν έρθει ο καιρός που κάποιος θα έρθει να σας ξυπνήσει τη νύχτα από το κρεβάτι σας, αυτός ο νυχτερινός περίπατος δε θα είναι τόσο ρομαντικός όσο φαντάζεστε. Δε θα έχει να ζηλέψει τίποτε από τον τελευταίο "περίπατο" του Μπελογιάννη... Ξυπνήστε πριν να είναι αργά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου